2020 was zwaar, maar er waren grote overwinningen

Michael Arria op Mondoweiss.net
Dit jaar was ploegen, maar van de Squad tot BDS-overwinningen waren er ook dingen te vieren in 2020.

De zaken zijn behoorlijk somber. De regering Trump loop op de meest voorspelbare manier af, schreeuwt over een fictieve verkiezingssamenzwering en blijft een dodelijke pandemie negeren. De Verenigde Staten hebben op dit punt in feite gemiddeld een 11 september per dag. Ik ben oud genoeg om me te herinneren dat mensen grote woorden uitspraken over hoe ze de omvang van die tragedie ‘nooit zouden vergeten’. Minder dan 20 jaar later zijn we hier. Op het moment dat ik dit typ, is er nog steeds geen nieuwe stimuleringsdeal. Sinds juni zijn bijna 8 miljoen mensen in armoede vervallen, de grootste stijging in de geschiedenis van het land.

Joe Biden marcheert de puinhoop in. Hij was niet de eerste keus van de meeste mensen. Of de tweede. Of derde. Of vierde. Hij vertegenwoordigt een terugkeer naar normaliteit en normaal betekent in dit land iets minder dood en verderf dan de afgelopen vier jaar. Tot dusverre is zijn kabinet voorspelbaar volgepropt met centristische onbenullen en buitenlands beleid haviken. Deze week benoemde hij Pete Buttigieg tot Minister van Transport. De openbaarvervoerswebsite voor South Bend (waar Buttigieg burgemeester is, red) zegt dat de stad minder dan 50 bussen heeft. Het dichtstbijzijnde metrosysteem is dat van Chicago.

Tijdens de campagne was het erg moeilijk voor Republikeinen om te doen alsof Biden in het geheim links is, omdat de man al decennia lang het conservatieve beleid steunt. Desalniettemin kwam er een behoorlijk grappig punt naar voren: Biden is misschien een centrist, maar aan zijn touwtjes wordt eigenlijk getrokken door progressieve congresleden. Een stuk of zes mensen dus.

Dit argument is achteraf nog hilarischer omdat Biden meer Republikeinen zal benoemen dan progressieven. Bovendien lijkt hij eigenlijk te denken dat de GOP bereid zal zijn om met de Democraten samen te werken als resultaat van deze inspanningen.

“Ik voorspel je, en ik eet mijn hoed op als het niet waar is, ik voorspel je dat als de schaduw van Donald Trump verdwijnt, je heel veel zult zien veranderen”, vertelde hij aanhangers onlangs. “Ik weet dat ik zwaar bekritiseerd ben omdat ik vanaf het begin zei: we moeten het land verenigen. Ik denk dat je verrast zult zijn. Het duurt zes tot acht maanden voordat het op gang komt, maar ik denk dat je verrast zult zijn.”

Om maar eens ergens anders over te beginnen: 83% van de Republikeinen die na de verkiezingen geïnterviewd werden, antwoordden dat ze niet echt geloven dat Trump heeft verloren.

Dit jaar was ploegen, maar ik dacht dat het goed zou zijn om enkele overwinningen in 2020 opnieuw te benadrukken:

AOC trekt zich terug uit Rabin-evenement

New Yorks lid van het Huis van Afgevaardigden Alexandria Ocasio-Cortez zou in september deelnemen aan een evenement ter ere van de erfenis van Yitzhak Rabin, maar ze werd met succes onder druk gezet om af te treden door Palestijnen en voorstanders van de Palestijnse zaak. Op de site noemde Phil Weiss de verhuizing een ‘schokkende klap voor het liberale zionisme’.

Vaarwel Eliot Engel

De New Yorkse afgevaardigde Eliot Engel is al decennia lang een van de meest pro-Israëlische Democraten in het Huis. Volgende maand zal hij zonder baan zitten, omdat de progressieve uitdager Jamaal Bowman hem dit jaar in de Democratische voorverkiezingen heeft verslagen. De lobby wist dat Engel’s nederlaag op twee niveaus een enorm verlies zou zijn. Ze zouden een havikachtige bondgenoot verliezen, maar ook een nieuwe vijand krijgen. Bowman heeft aangegeven dat hij voorwaarden aan hulp voor Israël ondersteunt, een groot struikelblok. Democratic Majority for Israel (DMFI) gaf $ 2 miljoen om Engel te redden. Dat mislukte.

Britse vakbonden verzetten zich tegen apartheid

In september nam het Trade Union Congress (TUC, dat bijna 6 miljoen leden telt) een motie aan waarin de Israëlische bezetting en haar plannen voor annexatie worden veroordeeld. Het sprak ook zijn steun uit voor het Palestijnse recht op terugkeer.

Cori Bush wint in Missouri

Palestina wordt vaak gezien als een mijnenveld in de Amerikaanse politiek, maar Cori Bush schuwde de kwestie niet. De verpleegster en Black Lives Matter-activist legde herhaaldelijk verbanden tussen de onderdrukking van Palestijnen en strijd voor raciale gelijkheid in de Verenigde Staten. Ze verdedigde zelfs de BDS-beweging. Ze daagde de zittende vertegenwoordiger William Lacy Clay uit in 2018, maar verloor met 20 punten. Haar overwinning in 2020 wijst erop dat de zaken langzaam veranderen.

De liberale zionistische consensus blijft afbrokkelen

In een stuk van Jewish Currents heeft politiek commentator Peter Beinart uiteindelijk de tweestatenoplossing verlaten. “Gelijkheid is nu een realistischer doel dan scheiding”, schreef hij. “De reden is dat het veranderen van de status quo een visie vereist die krachtig genoeg is om een massabeweging te creëren. Een gefragmenteerde Palestijnse staat onder Israëlische controle biedt die visie niet. Gelijkheid kan dat wel. Een gelijkwaardige staat is in toenemende mate niet alleen de voorkeur van jonge Palestijnen. Het heeft ook de voorkeur van jonge Amerikanen.”

Grote overwinningen op de campus

De regering Trump is feitelijk een oorlog begonnen tegen de Palestijnse Solidariteitsbeweging en we hebben gezien dat deze veldslagen zich voornamelijk afspeelden op universiteitscampussen. Ondanks deze tegenslag hebben we echte overwinningen gezien. Studenten van Butler versloegen resoluties die de BDS-beweging veroordeelden en de controversiële IHRA-definitie van antisemitisme omarmden. Studenten van de Universiteit van Illinois in Urbana-Champaign (UIUC) en Columbia University hebben resoluties aangenomen waarin wordt opgeroepen tot desinvestering in Israël. Een onderzoek naar twee studenten van Bard, die het doelwit waren van vermeend antisemitisme nadat ze protesteerden tegen een anti-Palestijnse spreker, werd onder publieke druk afgewezen.

Tlaib en Omar winnen gemakkelijk herverkiezing

Afgevaardigden Rashida Tlaib en Ilhan Omar zijn herhaaldelijk het doelwit geweest van pro-Israëlische krachten, waaronder leden van hun eigen partij. Het gerucht was dat de congresvrouwen op de een of andere manier kwetsbaar waren bij de verkiezingen, maar ze wonnen allebei met gemak. De Israëlische lobby had bijzondere belangstelling voor Omars race en stortte veel geld in de campagne van haar uitdager. “Ik denk dat we rustig kunnen te zeggen dat de Squad een blijvertje is en alleen maar groter wordt”, verklaarde Tlaib na haar overwinning.

BDS-overwinningen tegen Puma

Puma is een doelwit van BDS-activisten omdat het de Israel Football Association (IFA) sponsort, die actief is in illegale nederzettingen. Dit jaar hebben voetbalclubs Luton Town FC en Chester FC het atletiekbedrijf als leverancier laten vallen. Universiti Teknologi MARA, de grootste universiteit in Maleisië, heeft de sponsorovereenkomst met Puma beëindigd.

De regering-Biden zal vermoedelijk verschrikkelijk zijn, maar zal worden tegengewerkt door sociale bewegingen die sterker zijn dan alles wat er onder Obama bestond. Uit peilingen blijkt dat de steun voor de Israëlische apartheid aan het afnemen is. Ik hoop dat er in 2021 nog veel meer overwinningen worden behaald.

Michael Arria is de Amerikaanse correspondent voor Mondoweiss. Zijn werk is verschenen in In These Times, The Appeal en Truthout. Hij is de auteur van Medium Blue: The Politics of MSNBC. Volg hem op Twitter op @michaelarria

 

Doneren