FAQ

Boycot, Desinvestering, Sancties (BDS) is een door Palestijnen geleide, wereldwijde beweging voor vrijheid, rechtvaardigheid en gelijkheid. BDS handhaaft het simpele principe dat Palestijnen recht hebben op dezelfde rechten als de rest van de mensheid.

BDS is geïnspireerd en inspirerend. Het haalt inspiratie uit decennia van Palestijns volksverzet, van de ZuidAfrikaanse anti-apartheidsstrijd, van onder andere de Amerikaanse burgerrechtenbeweging. Het inspireert Palestijnen en aanhangers van Palestijnse rechten over de hele wereld om de waarheid tegen de macht te spreken, hegemonische, racistische machtsstructuren aan te vechten en te eisen dat Palestijnse rechten moeten worden gerespecteerd en geïmplementeerd.

Israël bezet en koloniseert Palestijns land, discrimineert Palestijnse burgers van Israël en ontzegt Palestijnse vluchtelingen het recht om naar hun huizen terug te keren. Het hanteert een regime van bezetting, kolonisten-kolonialisme en apartheid over het Palestijnse volk.

Regeringen werelwijd roepen Israël niet ter verantwoording. Bedrijven en instellingen helpen Israël om Palestijnen te onderdrukken. In reactie daarop roepen Palestijnen op tot geweldloze grassroots boycot, desinvestering en sancties (BDS) campagnes tegen Israël.

Geïnspireerd door de Zuid-Afrikaanse anti-apartheidsbeweging, dringt de BDS-oproep aan op actie om Israël onder druk te zetten om het internationaal recht na te leven door:

• Beëindiging van de bezetting en kolonisatie van Arabische land en ontmanteling van de muur. Het internationaal recht erkent de Westelijke Jordaanoever, inclusief Oost-Jeruzalem, Gaza en de Syrische Golanhoogvlakte, als bezet door Israël.
• Arabisch-Palestijnse burgers van Israël hun recht op volledige gelijkheid toekennen
• Respect, bescherming en bevordering van de rechten van Palestijnse vluchtelingen om naar hun huizen en eigendommen terug te keren, zoals bepaald in VN-resolutie 194
  
  Tien jaar na de lancering wordt BDS nu breed ondersteund door vakbonden, academische verenigingen, kerken en bewegingen over de hele wereld.
  
  Als gevolg van BDS-druk trekken grote bedrijven, zoals Veolia, Orange en CRH zich terug van de Israëlische markt na campagnes over hun betrokkenheid bij Israëlische projecten die het internationaal recht schenden. De VN en de Wereldbank zeggen dat BDS een aanzienlijke economische impact begint te krijgen. Duizenden artiesten, waaronder grote beroemdheden als Roger Waters en Lauryn Hill, weigeren nu in Israël te spelen.
  
  Israël maakt zich steeds meer zorgen dat de BDS-beweging er een paria-staat van maakt zoals Zuid-Afrika dat ooit was.

Israël bezet en koloniseert Palestijns land, discrimineert Palestijnse burgers van Israël en ontzegt Palestijnse vluchtelingen het recht om naar hun huizen terug te keren. Het handhaaft een regime van bezetting, apartheid en settler-kolonialisme over het Palestijnse volk.

Israël is alleen in staat dit illegale regime te handhaven dankzij internationale steun en medeplichtigheid. In plaats van Israël ter verantwoording te roepen, bieden veel regeringen Israël politieke, diplomatieke, militaire en financiële steun. Bedrijven proberen een graantje mee te pikken van Israëls schendingen van het internationaal recht.

Als de machthebbers weigeren actie te ondernemen om dit onrecht te stoppen, is er een reactie van wereldburgers nodig.

De BDS-beweging wil Israël onder druk zetten om het internationaal recht te respecteren door:

• Beëindiging van de bezetting en kolonisatie van Arabisch land en ontmanteling van de muur. Het internationaal recht erkent de Westelijke Jordaanoever, inclusief Oost-Jeruzalem, Gaza en de Syrische Golanhoogvlakte, als bezet door Israël.
• De grondrechten van de Arabisch-Palestijnse burgers van Israël op volledige gelijkheid erkennen.
• Respect, bescherming en bevordering van het recht van Palestijnse vluchtelingen om naar hun huizen en eigendommen terug te keren, zoals bepaald in VN-resolutie 194.

Dit zijn drie basisrechten zonder welke het Palestijnse volk zijn onvervreemdbare recht op zelfbeschikking niet kan uitoefenen.

De BDS-beweging pleit niet voor een bepaalde oplossing voor het conflict en roept niet op tot een "éénstaatoplossing" of een "tweestatenoplossing". In plaats daarvan richt BDS zich op de realisatie van basisrechten en de implementatie van internationaal recht.

De BDS-beweging wil een einde maken aan de internationale medeplichtigheid aan het Israëlische regime van bezetting, apartheid en settler- kolonialisme.

Veel bedrijven zoals Orange, Veolia en CRH hebben zich teruggetrokken uit Israël als gevolg van BDS-campagnes.

Nu Israëlische bedrijven, instellingen en organisaties geïsoleerd raken of economische tegenslagen ondergaan als gevolg van internationale BDS-campagnes, zal Israël, inclusief het bedrijfsleven en de samenleving, het moeilijker vinden om de onderdrukking van de Palestijnen te handhaven.

Elk BDS-succes genereert media-aandacht en werpt een licht op de rechtvaardige Palestijnse strijd voor rechten. De BDS-beweging keert het tij in percepties en benaderingen van het Israëlische onderdrukkingsregime.

De groei en het succes van de BDS-beweging sturen een duidelijke boodschap van hoop en inspiratie naar Palestijnen en anderen dat de publieke opinie in toenemende mate het Palestijnse volk steunt.

De Israëlische regering erkent nu het potentieel van de BDS-beweging als een "strategische bedreiging" voor haar systeem van onrechtvaardigheid.

BDS komt voort uit decennia van Palestijnse geweldloos volksverzet, waaronder boycots sinds de jaren 1920 als middel om de Britse bezetting en de zionistische kolonisatie te weerstaan.

In 1936 hielden de Palestijnen een staking van zes maanden en een campagne van burgerlijke ongehoorzaamheid, in verzet tegen de steun van het koloniale Britse mandaat voor de zionistische kolonisatie van Palestina, waardoor het mandaat in feite stopte. Deze staking wordt door velen nog steeds beschouwd als de langste staking in de geschiedenis.

Staten die zich tegen de kolonisatie van Israëls kolonisatie verzetten, hebben kort na de oprichting van Israel, en de massale etnische zuivering van de meerderheid van de inheemse Palestijnen,  sancties opgelegd,

Tijdens de eerste intifada (1987-1992) bouwden Palestijnse verzetsfracties een massale populaire boycot van Israëlische goederen als een van de manieren waarop Palestijnen konden deelnemen aan de massale opstand, wat leidde tot een aanzienlijke daling van de Israëlische export naar de bezette Palestijnse gebieden.

Het concept van verzet tegen elke vorm van normalisatie met Israël blijft van vitaal belang binnen de Palestijnse politiek. Dit is het idee dat er geen business-as-usual kan zijn met Israël terwijl het de Palestijnen blijft onderdrukken.

Pogingen om normalisatieactiviteiten te bestrijden zijn een sleutelvorm van BDS-activisme in Palestina en de Arabische wereld geworden. Protesten en campagnes tegen normalisatieactiviteiten krijgen vaak brede steun en slagen erin om normalisatiegebeurtenissen af te gelasten.

• Doe mee!
• Doneer
• Nieuwsbrief

Een boycot is een individuele actie, het wordt echter krachtiger als door een grote groep mensen en organisaties de actie gepromoot en gesteund wordt. Een dergelijke actie werkt twee kanten op: ten eerste creëert de boycot en het verhaal hierover meer bewustzijn bij andere consumenten over het Israëlische beleid. Ten tweede oefent een boycot economische en morele druk uit op Israel. 

Doe mee! 

Wil je in jouw gemeente een boycot starten tegen een Israëlisch bedrijf? Heb je vragen over een Israëlisch product en waar het vandaan komt? Ben je geïnteresseerd in de BDS-campagnes van docP? Neem dan contact op met docP: [email protected]

Zonder vrijwilligers, geen campagnes tegen Israëlische producten, bedrijven en diensten. Wij hebben doeners en denkers nodig! Mensen met verschillende expertise en ervaringen. Mensen voor kortlopende acties en langdurige projecten. Mensen uit het hele land. Interesse? Stuur een mail naar [email protected]

Sluit je aan bij de Raad van Aangeslotenen! Individuen en organisaties kunnen zich aansluiten. Hoe meer mensen zich aansluiten, hoe sterker de BDS-beweging wordt! DocP is een stichting, kent een bestuur en een team met vrijwilligers. Interesse? Stuur een mail naar [email protected] 

Doneer

Voor onze campagnes hebben we jouw financiele steun nodig! Doneren

Nieuwsbrief
Op de hoogte blijven van het laatste nieuws en campagnes? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.

Dankzij de strategische campagnes van mensen en organisaties over de hele wereld heeft de wereldwijde BDS-beweging echte impact.

Bijvoorbeeld: Volgens een VN-rapport was BDS een belangrijke factor achter de daling van 46% in buitenlandse directe investeringen in Israël in 2014.

Een studie van Rand Corporation voorspelt dat BDS het BBP van Israël in de komende 10 jaar jaarlijks met "1 tot 2 procent" zou kunnen verminderen, terwijl uit een rapport van de Wereldbank blijkt dat de export van Israël naar de Palestijnse economie in het eerste kwartaal van 2015 met 24% is gedaald.

De Franse multinational Veolia heeft zich volledig teruggetrokken uit Israël nadat een BDS-campagne het bedrijf vanwege zijn rol in de kolonisatie van Palestijns gebied miljarden dollars aan verloren contracten heeft gekost.

Top Israëlische wapenfabrikanten klagen over een crisis door sterk kelderende export, deels als gevolg van "minder behoefte aan door Israël gemaakte producten."

Grote internationale bedrijven, waaronder Orange, G4S en Unilever, hebben stappen aangekondigd om hun betrokkenheid bij de Israëlische oorlogsmisdaden te beëindigen.

Duizenden artiesten, waaronder Roger Waters van Pink Floyd, Faithless, Lauryn Hill, Brian Eno en Elvis Costello, weigeren in Israël te spelen.

Academische verenigingen en studentenverenigingen, met name in de VS, Canada, Zuid-Afrika en het VK, ondersteunen nu BDS. Een aantal kerken heeft afstand genomen van bedrijven die betrokken waren bij de Israëlische bezetting.

Israël beschouwt BDS als een "strategische bedreiging" voor de voortdurende onderdrukking van Palestijnen. Sommige Israëli's roepen op tot bescheiden wijzigingen in het Israëlische beleid.

Bekijk de impact-pagina voor meer informatie.

De oproep voor BDS uit 2005 wordt onderschreven door alle grote politieke partijen, vakbondsfederaties, verenigingen voor vluchtelingenrechten, academische vakbonden, boerenorganisaties, ngo-netwerken, vrouwenvakbonden, jeugdbewegingen en anderen.

De ondertekenende organisaties van de oproep van 2005 vertegenwoordigen Palestijnen die onder bezetting leven op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza, Palestijnse burgers van Israël en Palestijnen in ballingschap (voornamelijk vluchtelingen).

De BDS-oproep is het meest breed ondersteunde document in de laatste decennia van de Palestijnse geschiedenis.

Palestijnen die onder het Israëlische regime van koloniale onderdrukking leven, kunnen Israël onmogelijk volledig boycotten. De steun voor het boycotten van Israëlische goederen in de OPT is enorm gegroeid sinds het Israëlische bloedbad in Gaza in 2014.

Volgens een rapport van de Wereldbank is de Israëlische export naar de Palestijnse economie in het eerste kwartaal van 2015 met 24% gedaald. Het rapport schrijft dit toe aan een groeiende Palestijnse boycot, ondanks belemmeringen die Palestijnen ervaren door Israëls effectieve controle over de Palestijnse economische activiteit.

Een recente peiling onder de Palestijnse publieke opinie in de OPT, uitgevoerd door het Palestinian Center for Policy and Survey Research, toont 86% steun voor BDS.

De Palestijnse oproep van 2005 voor BDS tegen Israël heeft geleid tot een massale reactie van gewetensvolle mensen en maatschappelijke organisaties over de hele wereld

BDS-campagnes worden ondersteund door tal van vakbonden, kerken, ngo's en bewegingen die miljoenen vertegenwoordigen op elk continent. Progressieve joodse groeperingen en gewetensvolle joods-Israëlische groepen spelen een belangrijke rol in de beweging.

Publieke figuren als aartsbisschop Desmond Tutu, Naomi Klein, Roger Waters, Angela Davis en Judith Butler steunen BDS.

Bedrijven, banken en investeringsfondsen nemen nu de logica van BDS over en sommigen beginnen hun investeringen in de Israëlische bezetting terug te trekken.

BDS leidt belangrijke nieuwskoppen en geeft vorm aan hoe de Palestijnse zaak in het openbaar wordt gezien.

BDS keert het tij ter ondersteuning van gerechtigheid voor Palestijnen.

Een streepjescode die begint met 729 geeft meestal een product van Israël aan. Maar dit is niet altijd betrouwbaar.

De beste manier om erachter te komen of een product in Israël is gemaakt, is door te zoeken naar een label 'Product van Israël' of door de winkelier te vragen of ze kunnen garanderen dat een product niet uit Israël komt.

Het mondiale karakter van de huidige economie betekent dat er duizenden bedrijven zijn die banden hebben met Israël en in verschillende mate medeplichtig zijn aan Israëls schendingen van het internationaal recht.

Wil onze beweging echter echt impact hebben, dan moeten onze consumentenboycots gemakkelijk uit te leggen zijn, een grote aantrekkingskracht hebben en het potentieel van succes hebben.

Dat is de reden waarom we wereldwijd, hoewel we oproepen tot desinvestering van alle bedrijven die betrokken zijn bij Israëls mensenrechtenschendingen, onze boycotcampagnes richten op een select aantal strategische doelen.

We moedigen ook het principe van contextgevoeligheid aan, waarbij activisten in een bepaalde context beslissen wat ze het beste kunnen targeten en hoe, in overeenstemming met de BDS-richtlijnen.

Er is veel informatie online die beweert dat sommige grote bedrijven geld geven aan Israël, terwijl dit niet atijd klopt. BDS heeft een reputatie opgebouwd door zich strikt aan de gevestigde feiten te houden en de meest nauwkeurige informatie te produceren.

Net als bij de boycot tegen apartheid in Zuid-Afrika, roept de BDS-beweging op tot een boycot van het hele onderdrukkingsregime van Israël, inclusief alle Israëlische bedrijven en instellingen die betrokken zijn bij de schendingen van het internationaal recht.

BDS is niet gericht op identiteit. Het richt zich strikt op bedrijven en instellingen op basis van medeplichtigheid aan het ontzeggen van Palestijnse rechten.

We roepen bijvoorbeeld op tot een boycot van alle Israëlische groenten en fruit, ongeacht of ze in Israël of in illegale Israëlische nederzettingen worden verbouwd, omdat alle Israëlische landbouwbedrijven betrokken zijn bij mensenrechtenschendingen.

We roepen ook op tot een boycot van alle Israëlische universiteiten, omdat ze in verschillende mate betrokken zijn bij het ontwerp, de uitvoering, de rechtvaardiging of het witwassen van Israëls misdaden tegen Palestijnen.

Net als Zuid-Afrika onder apartheid, is Israël als staat verantwoordelijk voor zijn eigen beleid van  bezetting, kolonisatie en apartheidsbeleid.

Enkele van onze grootste campagnes zijn gericht tegen bedrijven die opereren in illegale Israëlische nederzettingen in het bezette Palestijnse gebied. De steun voor een volledige boycot van het Israëlische onderdrukkingsregime is echter wijdverbreid.

Academische verenigingen en groepen academici, schrijvers en kunstenaars in de VS, Canada, Zuid-Afrika, Brazilië en in heel Europa hebben zich uitgesproken voor een academische en / of culturele boycot van Israël.

Naarmate onze beweging groeit, groeien ook onze vaardigheden, ambities en capaciteiten om tastbare, strategische en duurzame resultaten te behalen. Doelen worden regelmatig opnieuw beoordeeld naarmate de BDS-beweging groeit.

De BDS-beweging leidt een verandering in de publieke opinie in westerse samenlevingen met betrekking tot Israël. De snel groeiende brede steun voor Palestijnse rechten maakt het voor regeringen moeilijker om hun onvoorwaardelijke steun aan Israël te behouden,

In de VS, waar de Israël-lobby een sterke greep op het Congres heeft, wijzen peilingen op een ongekende bepalende verschuiving in de steun voor Israël in het land.

Uit een Luntz-peiling van 2015 onder “opinie-elites” blijkt dat 76% van de democratische opinievormers zegt dat Israël te veel invloed heeft in de VS, waarbij 47% van de democraten het ermee eens is dat Israël een “racistisch” land is. Bijna 31% van die leidende democraten, zo blijkt uit de peiling, is bereid om BDS te steunen.

Een andere peiling uit 2015 laat zien dat 49% van de Democraten voorstander is van "sancties of serieuzere maatregelen" tegen Israël.

Uit een peiling van 2014 door een Israëlische lobbygroep in de VS blijkt dat 15% van de Joodse Amerikanen een volledige boycot van Israël steunen.

Natuurlijk blijft de steun voor Israël diepgeworteld, maar de BDS-beweging laat zien dat het een enorm krachtig instrument kan worden om de westerse steun voor Israëlische apartheid en settler-kolonialisme te beëindigen.

In Europa nemen regeringen maatregelen die verenigbaar zijn met de algemene benadering van de beweging, zoals maatregelen die de niet-erkenning door de EU van Israëls aanspraak op soevereiniteit in de bezette Palestijnse en Syrische gebieden afdwingen.

Deze omvatten het waarschuwen van bedrijven om uit de buurt te blijven van illegale Israëlische nederzettingen, het uitsluiten van Israëlische entiteiten die actief zijn in de bezette Palestijnse gebieden (inclusief Oost-Jeruzalem) van financiering en erkenning, en het overwegen van alle financiële transacties en het beëindigen van zakelijke deals met Israëlische banken die de bezetting financieren.

De Israëlische media maken regelmatig melding van BDS-successen, en Israëlische politici en commentatoren spreken regelmatig over de aanhoudende snelle groei van de BDS-beweging.

In juni 2013 heeft de Israëlische premier Benjamin Netanyahu de BDS-beweging uitgeroepen tot een "strategische bedreiging" voor het Israëlische onderdrukkingsregime en heeft hij de algemene verantwoordelijkheid voor de bestrijding van BDS toegewezen aan het ministerie van strategische zaken.

De voormalige Israëlische premier Ehud Barak geeft toe dat BDS een "omslagpunt" bereikt.

De Israëlische regering heeft onlangs ten minste 25 miljoen dollar uitgetrokken om BDS te bestrijden, naast het toewijzen van enorme middelen aan haar inlichtingendiensten om de beweging te bestrijden.

Er zijn nu toegewijde anti-BDS-medewerkers op veel van de overzeese ambassades van Israël in het westen.

Wetende dat het het argument op veel gebieden heeft verloren, heeft Israël zijn toevlucht genomen tot lobbyen bij ondersteunende regeringen en wetgevers in het Westen om stappen te ondernemen om BDS illegaal te maken of BDS-activisme te onderdrukken. Deze McCarthyite-stappen hebben de vastberadenheid van de BDS-beweging alleen maar versterkt en verder in de publieke belangstelling gebracht.

In 2011 heeft het Israëlische parlement, de Knesset, een draconische wet aangenomen om Israëlische burgers te straffen die een boycot van Israël of een van zijn bedrijven en instellingen steunen, zelfs degenen die actief zijn in de OPT.

Een klein en geleidelijk groeiend aantal Israëli's steunt nu BDS en een groeiend aantal publieke figuren en gewone Israëli's roepen op tot beleidswijzigingen als reactie op de groeiende impact van BDS.

De BDS-beweging staat voor vrijheid, rechtvaardigheid en gelijkheid.

Verankerd in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, is de BDS-beweging, geleid door het Palestijnse BDS National Committee, inclusief en principieel tegen alle vormen van racisme, inclusief islamofobie en antisemitisme.

BDS-campagnes richten zich op de Israëlische staat vanwege zijn verantwoordelijkheid voor ernstige schendingen van het internationaal recht en de bedrijven en instellingen die deelnemen aan en medeplichtig zijn aan deze Israëlische schendingen. De BDS-beweging boycot of voert geen campagne tegen een individu of groep, simpelweg omdat ze Israëlisch zijn.

De wereld wordt moe van Israëls pogingen om kritiek op zijn schendingen van het internationaal recht te bestempelen als antisemitisme en om het zionisme te verwarren met het jodendom. Israël is een staat, geen persoon. Iedereen heeft het recht om de onrechtvaardige acties van een staat te bekritiseren.

Veel joodse studenten, academici, intellectuelen, LGBTQ-voorstanders, evenals een groeiend aantal Joods-Israëli's, steunen en pleiten voor BDS.

Zoals de Amerikaanse organisatie Jewish Voice for Peace heeft uitgelegd, beweert Israël te handelen in naam van alle joodse mensen, maar een snel toenemend aantal joodse gewetensvolle mensen voelt zich genoodzaakt ervoor te zorgen dat de wereld weet dat veel joden tegen de acties van Israël zijn.

BDS is een strategie van volksverzet en de meest effectieve strategie van internationale solidariteit met de Palestijnse strijd voor rechtvaardigheid. Het is geen ideologie of dogma die in alle omstandigheden van onrechtvaardigheid kan helpen.

BDS is een door Palestijnen geleide beweging. Het is niet meer dan logisch dat Palestijnen en degenen die solidair zijn met hun strijd hun strijd richten op Israël, de partij die de Palestijnen hun vrijheid ontzegt, en niet op bijvoorbeeld Noord-Korea. De Zuid-Afrikaanse bevrijdingsbeweging richtte zich ook op het regime van onderdrukking waaronder ze leefden, natuurlijk niet dat in Cambodja of Honduras op dat moment.

Palestijnen kiezen ervoor om de tactiek van BDS te gebruiken en op te roepen om Israël ter verantwoording te roepen, omdat het noodzakelijk, moreel consistent en effectief is.

De BDS-beweging daagt de manier uit waarop Israël wordt uitgekozen voor ongekende steun van de internationale gemeenschap. Met name westerse regeringen beschermen Israël tegen het ter verantwoording roepen van zijn oorlogsmisdaden tegen Palestijnen, waardoor het zijn koloniale project kan voortzetten zonder de gevolgen te ondervinden.

De BDS-beweging werkt eraan om een ​​einde te maken aan dit uitzonderlijke karakter en roept op om Israël ter verantwoording te roepen volgens de normen van het internationaal recht.

Zoals de Zuid-Afrikaanse anti-apartheidsleider, emeritus-aartsbisschop Desmond Tutu, ooit zei: het westen plaatst Israël “op een voetstuk”, boven het internationale recht en boven kritiek.

BDS wil Israël van dat voetstuk halen om verantwoordelijk te worden gehouden voor zijn schendingen van het internationaal recht.

Wil de dialoog tussen degenen die onderdrukt worden en degenen die tot het kamp van de onderdrukkers behoren, ethisch en constructief zijn, dan moet deze gebaseerd zijn op de erkenning dat alle mensen recht hebben op gelijke mensenrechten, ongeacht hun identiteit.

Dialoog die deze fundamentele gelijkheid van rechten verwerpt en de noodzaak voor Palestijnen en Israëli's om samen te werken om een ​​einde te maken aan onrecht, is per definitie onethisch. Erger nog, dit soort dialoog wordt gebruikt om onrecht te vergoelijken en onderdrukking te verdoezelen.

De BDS-beweging verzet zich daarom tegen uitspraken die de valse indruk wekken dat er sprake zou zijn van symmetrie tussen de kolonisator en de gekoloniseerden, die Israël afbeelden als een 'normale' staat zoals elke andere, of die Palestijnen, de onderdrukten en Israël, de onderdrukker, als beiden even verantwoordelijk voorspiegelen voor "het conflict".

Recente "onderhandelingen" tussen Israël en de Palestijnse leiders hebben de mensenrechten volledig genegeerd en het internationale recht buitenspel gezet. Als gevolg hiervan hebben ze niet geleid tot vrijheid, rechtvaardigheid en gelijkheid voor Palestijnen. Ze hebben alleen gediend als dekmantel voor Israël om de kolonisatie van Palestijns land en de onderdrukking en etnische zuivering van Palestijnen voort te zetten.

Er zullen op een gegeven moment onderhandelingen nodig zijn om te bespreken hoe de Palestijnse rechten kunnen worden hersteld. Deze onderhandelingen kunnen alleen plaatsvinden als de Palestijnse rechten worden erkend.

BDS is daarom van cruciaal belang om lokale en internationale burgers te mobiliseren en om druk uit te oefenen op de VN en regeringen om te doen wat nodig is, zodat Israël een einde maakt aan zijn schendingen en de internationaal erkende rechten van het Palestijnse volk respecteert.

Elke onderdrukte gemeenschap heeft het recht om te beslissen welke tactieken ze gebruiken om weerstand te bieden aan onderdrukking, zolang dat verzet in overeenstemming is met het internationaal recht.

Alle grote Palestijnse vakbonden en andere maatschappelijke organisaties en vertegenwoordigende organen hebben opgeroepen tot en deelnemen aan de BDS-beweging.

Palestijnen hebben het besluit genomen om tot BDS op te roepen in de overtuiging dat elke economische schade waarmee ze te maken kunnen krijgen een kleine prijs is die moet worden betaald voor het bereiken van vrijheid, gerechtigheid en gelijkheid.

Argumenteren tegen BDS dat het de Palestijnse arbeiders kan schaden, is betuttelend - het beweert beter te weten wat in het belang van de Palestijnen is dan de Palestijnen zelf. Om nog maar te zwijgen van het feit dat dit argument meestal wordt aangevoerd door mensen die zich verzetten tegen de rechten van Palestijnen of tegen enig verzet tegen Israëls onderdrukking.

Palestijnen hebben te maken met hoge werkloosheid en worden vaak gedwongen om voor Israëlische bedrijven te werken, ook in illegale Israëlische nederzettingen, vanwege de doelbewuste, decennialange vernietiging van de Palestijnse economie door Israël.

Palestijnse arbeiders worden routinematig veel minder betaald dan Israëli's in dezelfde banen, en vaak zonder dat hun fundamentele rechten op veiligheid en sociale zekerheid worden gerespecteerd.

Degenen met een oprechte bezorgdheid over de Palestijnen zouden moeten werken om een ​​einde te maken aan de systematische onderdrukking van Palestijnen door Israël, inclusief de opzettelijke vernietiging van de Palestijnse economische activiteit.

Zoals elke koloniale samenleving die niet verantwoordelijk wordt gehouden voor haar misdaden, is Israël de afgelopen jaren naar extreemrechts verschoven.

De huidige regering is Israëls meest racistische en extremistische ooit. Dit heeft te maken met vele factoren. Geweldloos Palestijns verzet en internationale solidariteit daarmee, kunnen nauwelijks tot deze factoren worden gerekend.

Een klein en geleidelijk groeiend aantal Israëli's en Israëlische organisaties steunt BDS. Ze begrijpen dat BDS nodig is om Israël onder druk te zetten om het internationaal recht na te leven.

Israëlische bedrijfsleiders en politici waarschuwen dat de boycot Israël begint te isoleren, en sommigen reageren op de groei van BDS door op te roepen tot bescheiden beleidswijzigingen.

Er is een echte angst binnen Israël dat het de paria-staat wordt die Zuid-Afrika ooit was. Dit leidt ertoe dat sommige Israëli's zich afvragen of de Israëlische apartheid op lange termijn houdbaar is.

De manier waarop de VN, de internationale gemeenschap en regeringen Israël niet ter verantwoording hebben geroepen voor zijn daden, is een belangrijke reden waarom extreme anti-Palestijnse ideeën populairder zijn geworden in Israël. BDS probeert deze straffeloosheid en gebrek aan verantwoording aan te pakken.

De BDS-beweging hanteert een juridisch en analytisch kader op basis van internationaal recht. Het doel van de beweging is Israël onder druk te zetten om het internationaal recht na te leven en Palestijnse rechten te erkennen.

De legitimiteit van BDS-pressiemiddelen is alom erkend en gegarandeerd onder democratische principes en het principe van vrijheid van meningsuiting. Boycot voor politieke, economische en sociale verandering wordt door het Amerikaanse Hooggerechtshof bijvoorbeeld beschouwd als meningsuiting die wordt beschermd door het eerste amendement van de Amerikaanse grondwet.

Israëlische functionarissen en lobbyorganisaties zijn echter hard aan het werk om BDS te verbieden en het recht tot protest tegen de misdaden van Israël door het geweldloze BDS te ondermijnen. Hoewel de meeste juridische inspanningen van Israël zijn mislukt, zijn er in sommige landen zorgwekkende trends. Lees meer over de inspanningen van Israël om BDS strafbaar te stellen en onze juridische analyse van waarom BDS legaal is en beschermd moet worden als een vorm van vrije meningsuiting op de pagina RighttoBoycott en de juridische briefing over de legaliteit van BDS.

BDS richt zich niet op artiesten. Het richt zich op instellingen op basis van hun medeplichtigheid aan Israëls schendingen van het internationaal recht.

Israël heeft een bewuste beslissing genomen om cultuur te gebruiken om zijn misdaden te vergoelijken.

Terwijl de positie van Israël in de wereld verslechtert en het isolement toeneemt, probeert het steeds vaker cultuur te gebruiken als een instrument om zijn misdaden te verdoezelen en de schadelijke effecten van zijn onderdrukking van Palestijnen op zijn mondiale imago te verzachten.

Na het bloedbad in Gaza in 2009 kondigde een Israëlische functionaris een plan aan om "bekende romanschrijvers en schrijvers, theatergezelschappen en exposities naar het buitenland te sturen" om "Israëls mooiere gezicht te laten zien". Dit was onderdeel van het "Brand Israel"-project, dat in 2005 door het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken werd gelanceerd om de boycot tegen te gaan.

Wanneer Israëlische artiesten in het buitenland optreden met overheidsfinanciering, moeten ze vaak een contract ondertekenen waarin wordt beloofd "de beleidsbelangen van de staat Israël te behartigen". Het is duidelijk dat dergelijke uitvoeringen propaganda-activiteiten worden om de Israëlische apartheid te veranderen.

Wanneer internationale artiesten de boycot schenden en optreden in Israël, helpt dit om de misdaden van Israël te normaliseren. Daarom portretteert de Israëlische regering concerten in Israël als een teken van steun voor haar beleid.

Lees meer op de campagne hub culturele boycot

De BDS-beweging onderschrijft de internationaal aanvaarde definitie van academische vrijheid zoals aangenomen door het Comité voor Economische, Sociale en Culturele Rechten van de Verenigde Naties (UNESCR).

De academische boycot is een boycot van medeplichtige Israëlische academische instellingen, niet van individuen.

Israëlische universiteiten spelen een sleutelrol bij het ontwerpen, implementeren en witwassen van Israëls misdaden tegen het Palestijnse volk. Israëlische academische instellingen plannen het discriminerende beleid van Israël en zijn nauw betrokken bij de ontwikkeling van de technologie en technieken die worden gebruikt om het Palestijnse volk gewelddadig te onderdrukken (zie voorbeelden hier).

Tijdens de Israëlische aanval op Gaza in 2014 werd een toren aan de Universiteit van Haifa verlicht als de Israëlische vlag om 'solidariteit met Israëlische soldaten uit te drukken'.

Er is veel meer informatie over de academische boycot op de campagnepagina Academische boycot.

Het woord boycot werd voor het eerst gebruikt - de term werd inderdaad bedacht- na een campagne van sociale uitsluiting, georganiseerd door de Irish Land League in 1880 tegen kapitein Charles Boycott, een agent van een Engelse huisbaas.

Vormen van BDS zijn door de geschiedenis heen gebruikt om een einde te maken aan onderdrukking, en deze strijd wordt vandaag gevierd, zelfs als ze ooit werden veroordeeld door hegemonische machten.

Voorbeelden hiervan zijn de Indian Salt March, de Montgomery Bus Boycot tijdens de Amerikaanse strijd voor burgerrechten en de internationale boycot die hielp een einde te maken aan de apartheid in Zuid-Afrika.

Palestijnen hebben boycots toegepast tijdens hun decennialange strijd voor vrijheid, gerechtigheid en gelijkheid. BDS put uit deze rijke traditie.

BDS is een strategie voor effectieve solidariteit en geen dogma of ideologie. Zoals op onze pagina Wat te boycotten wordt uitgelegd, heeft de BDS-beweging impact wanneer ze haar consumentenboycots en campagnes richt op een aantal bedrijven die het meest betrokken zijn bij de Israëlische bezetting en apartheid.

Intel, de Amerikaanse chipfabrikant, heeft miljarden geïnvesteerd in de Israëlische economie, waardoor deze zeer medeplichtig is aan de financiering van Israëlische straffeloosheid. Intel is momenteel echter geen wereldwijd BDS-doelwit vanwege zijn bijna monopoliepositie in die sector, waardoor een consumentenboycot van het bedrijf momenteel moeilijk kan slagen.

We moeten strategisch blijven en denken aan aanhoudende, langetermijnimpact op het Israëlische bezettingsregime, kolonisten-kolonialisme en apartheid.

Het feit dat Israël nuttige technologische en medische producten exporteert, betekent niet dat het aan de verantwoording voor zijn ernstige mensenrechtenschendingen moet ontsnappen.

Zuid-Afrikaanse wetenschappers hebben tijdens de apartheid nuttige medische vooruitgang geboekt - het was nog steeds nodig en belangrijk om het apartheidsregime te boycotten