De Wet op de Nationaliteit en het sluipende proces van de alledaagse apartheid

Park niet voor Palestijnen

Tijdens de Israëlische vakantie in verband met het joodse lichtjesfeest Hanukkah van 2 tot 9 december, is het gemeentelijke park in het stadje Afula gesloten voor “Arabieren”, ofwel Palestijnen. In een interessant artikel in al-monitor schrijft de progressieve zionist Yossi Beilin: “Het park was al op 24 november gesloten voor bezoekers uit omliggende dorpen [waar overwegend Palestijnen wonen; red.]. Alleen de joodse inwoners van Afula is het toegestaan zich met hun gezinnen te vermaken in deze openbare ruimte”.

Juridische structuur voor wat al lang gaande was

De dit jaar aangenomen Nationality Law legt vast dat Israël de natiestaat is van het joodse volk. In veel commentaren in kritische media werd gesteld dat Israël nu op weg gaat in de richting van apartheid. Dat was alleen in zoverre juist dat apartheid met deze wet een degelijke wettelijke grondslag kreeg. Daar kan, al klinkt het wat cynisch, op voortgebouwd worden. De lappendeken van inmiddels bijna zeventig discriminerende wetten en uitvoeringsbepalingen kan in de komende jaren systematisch worden opgehangen aan deze structuurwet. Maar is die wet ook een keerpunt in het dagelijks leven van de Palestijnen in de joodse staat? Ja en nee.

Beilin: de glijdende schaal

Het goede van het artikel van Beilin is dat hij aan de hand van de geschiedenis en het heden in Afula gedetailleerd beschrijft hoe in dit stadje de scheiding op etnische basis altijd het uitgangspunt is geweest van alle besluiten en ontwikkelingen. Waarbij de gemeenschap die overheerst (in casu de joodse) de regels bepaalde, ook als er (nog) geen wettelijke regels waren. Avi Alkabetz die eind oktober campagne voerde voor de post van burgemeester van Afula won de verkiezing met een programma dat uit twee punten bestond: voorkomen dat “Arabieren” in Afula kwamen wonen en voorkomen dat zij toegang kregen tot het park. Beilin beschrijft hoe de Wet op de Nationaliteit iets vastlegt dat er al was: racisme. Maar dat de wet ook meer legitimiteit geeft aan een racistische burgemeester die inmiddels een nog grotere mond opzet en op hoge toon loyaliteitsverklaringen eist.

De redactie

Foto: in het oude Zuid-Afrika