Jeremy Corbyn in de frontlinie tegen Israëls apartheidslobby

Aanval op Jeremy Corbyn

De Israëllobby in Engeland intensiveert zijn aanval op Labourleider Jeremy Corbyn, die man die deze week de volgende woorden sprak: “Het besluit van de Britse regering om geen steun te geven aan het instellen van een VN commissie van onderzoek naar de schokkende omvang van het doden (killing) van burgerdemonstranten in Gaza (…) is moreel onverdedigbaar.” De aanval op Corbyn concentreert zich vooral op één punt, namelijk de eis dat hij ervoor zorgt dat Labour de zogenaamde IHRA definitie van antisemitisme aanvaard. De IHRA (International Holocaust Remembrance Alliance) functioneert op Europees niveau als het verlengde van de Israëllobby. De definitie plakt het etiket ‘antisemitisme’ op fundamentele Israëlkritiek en vooral op de BDS beweging.

Lees in het artikel in Palestine News Network hoe de voorzitter van de Jewish Board of Deputies Jonathan Arkush nu verder gaat en Corbyn beschuldigt van, “holding ‘anti-Semitic views’ because of his criticism of Israel”. Palestijnse nieuwsmedia besteden terecht aandacht deze kwestie, zie bijvoorbeeld ook deze week The Palestine Chronicle.

Corbyn, slikt kritiek op Israël niet in

Jeremy Corbyn is de leider van de Britse Arbeiderspartij, de Labour Party. Hij lag al snel na zijn verkiezing als Labourleider onder vuur omdat er ten eerste, hardnekkig antisemitisme zou voorkomen binnen Labour en ten tweede, Corbyn daar te weinig aan zou doen. Corbyn was jarenlang een gerespecteerde Labour afgevaardigde van wie echter niemand verwachtte dat hij ooit het leiderschap van de partij zou overnemen. Eenvoudigweg omdat hij daar te links voor was. De zogenaamde ‘Blairites’, de aanhangers van Tony Blair hadden de overhand in de partij. Corbyn viel af en toe op omdat hij voor de rechten van de Palestijnen opkwam maar daar maakte het partij eshtablishment zich niet druk over. Tot de Labour achterban hem tot leider verkoos.

De anti-Corbyn coalitie

De weigering van Corbyn om in zijn nieuwe rol van partijleider – tegen alle verwachtingen in ging hij niet onderuit in de machtsstrijd aan de top en bleek hij een stemmentrekker te zijn – om zijn kritiek op Israël in te slikken heeft hem een coalitie van vijanden bezorgd. Die coalitie bestaat uit drie elementen: 1 De Conservatieve Partij die hem als een gevaarlijke concurrent is gaan zien, die nog gevaarlijker wordt als de Brexit (het uittreden van Groot-Brittannië uit de EU) volgend jaar een fiasco wordt onder verantwoordelijkheid van de Conservatieven. 2 De rechtse Blairites die hun almacht binnen de Labourpartij zien verkruimelen. 3 De pro-Israëllobby die weet hoe impopulair Israël is bij de Labour achterban en eist dat de leider daar hard tegenin gaat.

Uitkomst strijd belangrijk voor Palestina beweging

Een overwinning van Jonathan Arkush en de zijnen zou in Groot-Brittannië de deur open zetten voor een parlementsmeerderheid om via wetgeving Israëlkritiek te koppelen aan antisemitisme. Daarmee zou het derde grote Europese land na Duitsland en Frankrijk op een hellend vlak terecht komen.

Nb: Misschien een idee voor de Nederlandse Partij van de Arbeid om Labourleider Corbyn per brief te steunen in zijn strijd rond de vrijheid van meningsuiting? Wellicht ook een suggestie voor de Volkskrant om in de berichtgeving over deze onfrisse zaak iets minder de kool en de geit te sparen?

de redactie

foto: Londen, 5 juni 2018, ‘Free Palestine’-demonstratie op weg naar het parlement om steun te betuigen aan Jeremy Corbyn