Nederlands Dagblad: Netanyahu schaadt Israëls imago
… begint moreel te schuren bij hen die het land het goede toewensen.
De media over Palestina/Israël
Deze site neemt geregeld een artikel of uitzending in de media over Palestina/Israël onder de loep. Wij onderzoeken het “framework” waarbinnen het debat over de Palestijnen en Israël in politiek en media wordt gevoerd. In extreme gevallen is het de bril van de pro-Israël lobby. Soms is het ongeïnteresseerdheid en soms kom je een kwaliteitsjournalist tegen. Vandaag de derde aflevering in deze serie. De vorige werden geplaatst op 8 december 2017 en 16 januari j.l..
Buitenlandcommentator Jan van Benthem van het Nederlands Dagblad schrijft vandaag een artikel over de rechtszaken wegens corruptie die tegen premier Netanyahu van Israël lopen. Van Benthem schrijft voor een krant die zichzelf definieert als “christelijk betrokken”. Ten aanzien van Israël betekent dat een benadering die meer of minder sterk op de Bijbel is gebaseerd en daarbinnen vooral op het Oude Testament. Dat kan per lezersgroep verschillend zijn en het zal ook binnen de redactie wel gelden. Voor de een is de zogenaamde ‘landbelofte’ (God beloofde het land aan het joodse volk) een absoluut gegeven ook als daar onrechtvaardigheid geschiedt, Gods wegen zijn immers ondoorgrondelijk. Anderen binnen het protestantisme kijken hier anders tegenaan.
Interne ruzie uitgedragen
Hoe dan ook, van Benthem pakt een interessant aspect van het juridische moeras waar Netanyahu tot zijn middel in zit maar steeds maar niet echt in verdwijnt. Namelijk het beroerde effect voor het imago van Israël. De hoogste politicus komt voortdurend in het nieuws door zeer pijnlijke en telkens weer nieuwe onthullingen over omkoperij, persoonlijke verrijking en graaien op een banaal niveau: een soort bonnetjesaffaire-plus. Netanyahu zakt maar niet echt weg omdat hij zeer gewiekst balanceert tussen de religieuze krachten in Israël en de niet- of minder religieuze politici. Ondertussen slaat Netanyahu wild om zich heen. Hij noemde het politieonderzoek “Zwitserse kaas”. Dat leidde ertoe dat de Israëlische politiechef Roni Alsheich op de Conferentie van voorzitters van Amerikaans-Joodse organisaties drie weken geleden de volgende formulering gebruikte: ‘De wereld van professionele criminelen heeft er altijd een belang bij het publieke vertrouwen in de politie te beschadigen.’ Dat is pittige fondue, om in deze sfeer te blijven.
“Val dood”
Een andere steunpilaar van Israël in de Verenigde Staten is de krant The Washington Post. Van Bethem schrijft dat de krant een foto plaatste van Netanyahu achter de microfoon tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van de AIPAC waarbij deze lobbyorganisatie voor Israël wordt neergesabeld, “als een groep die alles verdedigt wat Israël doet, tot moordpartijen op Palestijnse burgers toe”. Het vooraanstaande joods-Amerikaanse blad Forward legde volgens van Bethem in meerdere artikelen al de vinger op de groeiende afstand tussen Netanyahu en een groot deel van de liberale Amerikaanse Joden: ‘De breuk tussen Amerikaanse Joden en de staat Israël is een belangrijk hoofdthema’ op Joodse sociale media, constateerde het blad vorig jaar onder een snoeiharde kop: ‘Netanyahu tegen liberale Amerikaanse Joden: “Val dood.”’
Belangrijke ontwikkeling
Van Bethem raakt hiermee aan een belangrijke ontwikkeling, en wel de groeiende afstand tussen de Amerikaans-joodse gemeenschap en Israël. Dat heeft nu al gevolgen voor de steun voor Israël in de VS. Het zal niet voor niets zijn dat het pro-Israëlbeleid van president Trump vooral gericht is op de Amerikaanse evangelicals die als fervente verdedigers van de joodse staat in Nederland nauwelijks hun gelijken hebben. Die groeiende afstand (“val dood”) is ook een indicatie van het mentale isolement waarin joods Israël bezig is zich op te sluiten. Kortom, een goed artikel in een “christelijk betrokken” krant dat eindigt met, “(…) het begint moreel ook steeds meer te schuren bij hen die het land het goede toewensen”.
De redactie
foto (Richard Silverstein, Facebook): toch vrijwel alles goud wat er blinkt