Veel afzeggingen voor Meteor Festival in Tel Aviv. Vooral door Amerikaanse en Britse artiesten

Het populaire Meteor Festival in en bij Tel Aviv, de oude stad Jaffa, is dit jaar een vrij pijnlijk gebeuren geworden. Althans voor Israël en dat komt door de vele afzeggingen door artiesten en ook door enkele dj’s, van buiten Israël. ‘De dag dat de muziek stierf’, kopte Haaretz. Wij, de redactie, denken niet dat de muziek daar stierf. Misschien juist niet!

Het festival dit jaar

Het festival vindt jaarlijks plaats in Galilea, het noordelijk deel van het land. Deze keer was dat van 6 tot 8 september. Het is groots opgezet: drie dagen en twee nachten achtereen waren er optredens gepland op vijf podia door vijftig internationale artiesten en ongeveer evenveel lokale grootheden. Er is een openlucht bioscoop, kunstmanifestaties en dergelijke. Belangrijk aspect van Meteor is de uitstraling van de stad Tel Aviv. Deze stad met zijn strand is de etalage van Israël naar Europa en de Verenigde Staten: mondain strandleven, jonge mensen, surfend en beachvolleyballend, café’s, nachtclubs, homosexuelen die ten volle hun vrijheid kunnen beleven, enzovoort. De honderdduizenden kolonisten zijn daar buiten beeld, de ultra-orthodoxen zitten in Jeruzalem en het leger schiet er geen kinderen neer. In de niet te overtreffen woorden van de festival-site: ‘Meteor Festival is a visionary and cutting edge musical journey that surpasses borders and distorts time and space themselves. Its location – Open ranges of the Upper Galilee, a promising spot for out-of-body experiences, since the dawn of history’.

Afzeggingen

Dit jaar zegden, vaak in een laat stadium ongeveer twintig buitenlandse artiesten af. Dit jaar zegden, vaak in een laat stadium ongeveer twintig buitenlandse artiesten af. Lana der Rey, de Grammywinnares was een van hen. Op Twitter deelde zij mee een show in Israël uit te stellen tot ze voor zowel Israëlisch als Palestijns publiek kan spelen. In sommige media waaronder de NOS vraagt men zich af hoe groot de rol van de BDS-beweging is geweest bij deze voor Israël pijnlijke afgang. Correspondente Arlene Gelderblom zegt dat het onder andere komt door, ‘het geweld in Gaza en de controversiële Joodse natiestaatwet, die onlangs is aangenomen door de Israëlische regering’. Ook noemt zij de verplaatsing van de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem en ‘de goede band tussen premier Netanyahu en president Trump’ die ervoor hebben gezorgd dat BDS meer aanhangers heeft gekregen. Dat zou ook verklaren waarom vooral Britse en Amerikaanse artiesten de muziekindustrie in Israël boycotten. Of dit allemaal even logisch is, is de vraag (het is ons niet bekend maar misschien waren er weinig continentaal-Europese artiesten uitgenodigd).

De invloed van BDS

Interessant is natuurlijk toch de invloed van BDS. Volgens Gelderblom moet de invloed van BDS in perspectief worden gezien: “De invloed geldt vooral in het culturele en academische leven. De economische impact van de protestbeweging is beperkt.” Die opmerking is vrij oppervlakkig. Ten eerste, kunnen bedrijven vaak makkelijker wegduiken voor slechte publiciteit en zij zijn – tenzij een actie zeer lang aanhoudt en zij een echt consumentenproduct verkopen – relatief ongevoelig voor impopulariteit in progressieve kringen. Terwijl artiesten (bij wijze van spreken) leven van publiciteit en van de media.

Maar het belangrijkste is waarschijnlijk toch dat BDS in de praktijk het vliegwiel is dat fundamentele kritiek op Israël op gang houdt. BDS is op de sociale media een groter ding dan in de mainstream media, waar het bovendien meestal negatief wordt geassocieerd. Voor de mainstream media is BDS achtergrond muziek. De boycot, ook de economische, leidt tot informatie en actie op vooral sociale media en bij universiteiten en dat gaat vervolgens vooral in de richtingen die veel jonge mensen aanspreken, zoals de muziek- en de sportwereld. Een bedrijf is geen persoon; maar als een zangeres of een band waar je fan van bent of het voetbalteam dat je bewondert iets doet waar je erg tegen bent dan botst dat veel harder met je verwachtingen. Op de achtergrond is BDS nooit ver weg.

Misschien heeft de NOS hier iets aan.

De redactie

foto: “History whispers from every corner of Jaffa’s alleys”