“Zelfs Klaver zwicht voor lange arm Jeruzalem” Antisemitisme als politieke bananenschil. Een reconstructie.
GroenLinks en PvdA lijken de recente slachtoffers te worden van het achterhoede gevecht rond het thema “kritiek op Israël = antisemitisme”. SP komt zo te zien net weg. De aanleiding voor deze storm in een glas water was het in gang gezette Links Verbond Rotterdam dat de drie partijen hadden gesloten met Nida. Een oude tweet van het Rotterdamse Nida waarover rechtse media opeens bleken te beschikken, deed links Rotterdam de das om. Met “dank” aan hun landelijke partijleiders die het drukker hebben met de politieke correctheid in Amsterdam/Hilversum dan met Rotterdam.
Klaver geeft startschot
Op Twitter, 12 maart (Floor Bremer): “Klaver bij Libelle politiek café over Rotterdams linkspact SP, PvdA en GroenLinks en Nida (nav 2014 tweet Nida waarin Israel gelijk wordt gesteld met IS): “Nida moet ferm afstand nemen of anders geen samenwerking.””
Dat was stevige taal voor een landelijke politicus in de aanloop naar lokale verkiezingen. Als Rotterdam nu een klein dorpje was dan had een tv-ster als Jesse Klaver zich dat geruisloos kunnen veroorloven. Nee dus.
Iets later die dag meldde De Dagelijkse Standaard – bij wie de liefde voor Israël nog overtroffen wordt door de afkeer van links – zich met een commentaar: “GroenLinks Rotterdam heeft partijleider Jesse Klaver voor joker gezet. Eerder vanmiddag zei Klaver de stekker uit het linkse verbond met de islamitische partij NIDA te willen trekken als zij geen afstand nemen van hun anti-Israël-tweet. Maar wat blijkt? NIDA neemt nadrukkelijk geen afstand van hun antisemitische drek op social media, maar GroenLinks Rotterdam gaat gewoon door met het Links Verbond. Oeps voor Jesse Klaver.”
Relativering uit christelijke hoek
De VU-theoloog en publicist Stefan Paas twitterde diezelfde dag: “NIDA zelf kwam met deze verklaring: het moet in de context gezien worden van de discussie van 4 jaar terug, en het is bedoeld om te laten zien hoe selectief de vrijheid van meningsuiting in Nederland wordt toegepast.”
Ook op 12 maart schreef Elseviers Weekblad – het blad dat de verbijstering over kritiek op Israël altijd het best weet te verwoorden – over Nourdin El Ouali, lijsttrekker van NIDA: “El Ouali is een uitgesproken tegenstander van Israël (…) en heeft in het verleden meer dan eens deelgenomen aan dubieuze, ‘anti-zionistische’ evenementen”. Genoemd worden door Elsevier onder andere de Gazavloot. Ook “… sprak hij vorig jaar op de ‘Palestinians in Europe Conference’, waar ook de antisemitische activist Abou Jahjah sprak”.
De hierboven genoemde Paas slaat de spijker op zijn kop: “CIDI zelf pleit voor overnemen van de definitie die het EP hanteert. Kortweg: uitingen van haat tegen Joden. Lijkt me prima definitie, ware het niet dat die in de praktijk dan weer zover wordt opgerekt dat ook kritiek op staat Israël er al snel onder valt.” Dat oprekken gebeurt door een niet-officiële aanvulling op de formele EP-definitie – welke status men daar ook aan wil geven – waarna beide in combinatie worden gebruikt als stok om de Israël criticus mee te slaan.
Nida probleem, Leefbaar/Baudet niet
NRC had op 14 maart zijn panel van gepensioneerde toppolitici om hun mening gevraagd: “Veel insiders noemen ingrijpen na de Israël-tweet „onontkoombaar”. Voor Klaver was het pijnlijk dat hij binnen 24 uur „een draai van 180 graden moest maken”, zegt een oud-PvdA-strateeg. Hij doelt op Klavers optreden bij Buitenhof, waarin hij de samenwerking met Nida nog fel verdedigde. Dat Leefbaar Rotterdam een alliantie is aangegaan met het landelijke Forum voor Democratie is volgens een grote meerderheid van het panel juist verstandig geweest.”
Het is inmiddels 16 maart
Dit stormpje is niet helemaal gaan liggen. In De Kanttekening schrijft Thijl Sunier, VU-hoogleraar Islam in Europese Samenlevingen vandaag in een column ‘Effectbejag en symboolpolitiek’, “Het zag ernaar uit dat deze samenwerking wel eens extra zetels zou kunnen opleveren. Maar toen dook er een tweet op van Nida uit 2014 waarin de partij Israël vergeleek met IS, toen nog heel actief. Aanleiding was de aanval op Gaza door het Israëlische leger waarbij aan Palestijnse zijde ruim tweeduizend doden vielen, onder wie veel kinderen. Ordinaire terreur dus, net als de praktijken van IS, maar zoals gebruikelijk keken de vrienden van Israël in het Westen de andere kant op. Het ging immers om ‘gerechtvaardigde zelfverdediging’ door Israël. En wie daar kritiek op heeft, wordt zoals gebruikelijk door Israël en zijn bondgenoten uitgemaakt voor antisemitisch. (…) Diep en diep triest dat niemand van de journalistiek zich afvroeg of die vergelijking tussen IS en Israël misschien niet heel terecht is. Diep en diep triest dat zelfs Klaver aan effectbejag doet en is gezwicht voor de lange arm van Jeruzalem.”
En in het Nederlands dagblad (“christelijk betrokken”) schrijft Remco van Mulligen vandaag: “De tweet van NIDA is een bizarre overdrijving, een hyperbool, waarmee je het eens of oneens kunt zijn. Maar – zoals Stefan Paas op Twitter terecht constateerde – antisemitisme is het niet.” En: “De snelheid waarmee op basis van die ene tweet uit 2014, onder druk van de landelijke toppen van PvdA en GroenLinks, de samenwerking met NIDA klapte – dat is niets anders dan racisme. Helaas.” En als uitsmijter: “Maar wanneer je als allochtoon echt je eigen weg gaat, als je niet alleen wilt meedoen, maar ook tegen de breed heersende opinie wilt ingaan, dan blijkt onze samenleving keihard. Zo dwars zijn – dat ‘mogen’ alleen autochtone Nederlanders. Zoals ik.”
Conclusie
Daarmee zijn bij de les voor de nabije toekomst: het op één hoop gooien van kritiek op Israël en antisemitisme leidt tot vergiftiging van de debatcultuur en het frustreren van de mogelijkheid om wandaden van Israël aan de kaak te stellen en is op den duur zeer schadelijk voor linkse politici.
de redactie
(met dank aan Palnieuws)
