In Palestina: “the jews are the best”

Wie op zondagmiddag even genoeg heeft van beelden van het beschieten van kinderen met rubber kogels, het besproeien van schooltjes met smerig ‘skunk water’ en beelden van (Amerikaanse) F16 bommenwerpers die appartementsgebouwen in Gaza vernietigen die zou drie minuten kunnen besteden aan dit filmpje. Een paar minuten lang is hier de dagelijkse werkelijkheid te zien bij een willekeurig checkpoint op een willekeurige dag in bezet gebied. Geen spektakel, geen doden en gewonden.

Bloederige beelden zijn meer nieuwswaardig dan deze dagelijkse werkelijkheid. Actuele gebeurtenissen zijn nieuws. Vooral als wij anderen – de Russen, Assad, etc. – de schuld kunnen geven; dan hoeven wij onszelf geen vragen te stellen. Minder prettig wordt het als een foto, een filmpje iets in beeld brengt wat door ons – althans onze democratisch gekozen regering – indirect gesteund wordt. Ronduit vervelend wordt het als mensen die datgene veroordelen wat in dit filmpje wordt getoond – en dat hier schijnbaar emotieloos in beeld wordt gebracht, waarmee impliciet wordt aangegeven: dit is routine, dit gebeurt iedere dag – voor “antisemiet” worden uitgemaakt. En bijna onverdraaglijk is het als op de antisemitisme-toeter wordt geblazen door lieden die als minister ons land regeren. Dat drie oppositiepartijen de afgelopen week uit bangigheid ook op die trein sprongen moeten wij maar beschouwen als een tijdelijke paniekaanval in verband met de komende verkiezingen.

Terug naar het filmpje. Een soldaat roept “the jews are the best”. Godzijdank heeft hij het niet over “de joden”, zoals hij zelf schijnt te denken. Hij heeft het waarschijnlijk niet in de gaten maar hij refereert aan een selectie van immigranten die gedurende honderd jaar naar Palestina/Israël kwamen uit het oude Oost-Europa en Rusland, uit de latere Sowjet-Unie, Irak, Jemen, Noord-Afrika, mensen uit vrij gesloten religieus-joodse gemeenschappen in Europa en de Verenigde Staten. Hij heeft het zelfs niet over “de joden” in Israël; die maatschappij zit ingewikkelder in elkaar dan op het eerste gezicht lijkt. Voor de antisemitisme-toeters doen deze nuances niet terzake. Zij hebben het “antisemitisme” nodig om hun wereldbeeld overeind te houden.

Toch ook even terug naar die appartementsgebouwen. Bij een van die bombardementen werden in zo’n gebouw op 20 juli 2014 zes mensen uit één gezin gedood. De verantwoordelijken kregen deze week in Nederland een aanklacht aan hun broek. De zaak heeft alles in zich voor een nieuwsbericht. Ook omdat het een staat betreft met wie Nederland bevriend is: Israël. Tot nu toe bleef het muisstil. Dat mag niet zo blijven.

De redactie

foto: Baruch Kimmerling, schrijver van ‘The Invention and Decline of Israeliness’