Gideon Levy over de racistische consequenties van de Wet op de Natiestaat. “Er zijn nu twee soorten bloed in Israël, joods en niet-joods bloed.”

Nu Israël de Wet op de Natiestaat heeft aangenomen en ingevoerd, nu de Amerikaanse politiek ten aanzien van Israël is veranderd in een zelfbedienings restaurant voor de Israëllobby in Washington, nu zijn wij echt in het post-Oslo tijdperk aangekomen. Vijfentwintig jaar na het vredesakkoord van 1993 in het Noorse Oslo is de zelfstandige en levensvatbare Palestijnse staat – dat was officieel het grote doel van ‘Oslo’– zo realistisch als Sneeuwwitje en de zeven dwergen. Een Israëlische rechter heeft nu een uitspraak gedaan op basis van de Natiestaat wet en vastgesteld dat joods bloed anders is dan dat van tweederangs mensen in Israël. Gideon Levy in Israël schrijft erover (zie hierna), zoals gebruikelijk scherp, gepassioneerd en deskundig.

Nieuwe wet

De Wet op de Natiestaat – de nation-state law – verankert de al jaren bestaande situatie in de officiële ideologie van de staat Israël, namelijk: in de joodse staat zijn joden eersterangs burgers en niet-joden tweederangs. Die tweederangs mensen in Israël zijn ruim zes miljoen Palestijnen, moslim of christelijk, plus Druzen en nog een paar kleinere minderheden. Dat is de helft van de totale bevolking van het gebied waar Israël met zijn leger het voor het zeggen heeft.

‘Oslo’ loopt uit op apartheid

Over die Palestijnse staat die de Oslo Akkoorden beloofden worden onze politici steeds zwijgzamer. Dat is opvallend want in de Nederlandse en de Europese politiek is die mooie belofte aan de Palestijnen nog altijd de basis van de Israël politiek. “Laten Israël en de Palestijnen nu maar verder met elkaar praten, geduld, geduld, dan komt die Palestijnse staat er wel”, zo luidt het standaard verhaal. Het lijkt erop dat de politiek met de Palestijnse staat – eigenlijk al jaren het excuus om niets te doen en de andere kant op te kijken – geweldig in zijn maag zit. Het wordt elke dag moeilijker om verborgen te houden dat Israël een gebied is met ruim twaalf miljoen mensen van wie de helft alle rechten heeft en de anderen als inferieure mensen beschouwd worden. “Apartheid!”, roepen daarom steeds meer mensen.

Israëlisch rechter trekt racistische consequentie

Wat heeft die Israëlische rechter bepaald in zijn vonnis dat de Natiestaat wet toepast op de praktijk? De rechter van de districtsrechtbank in Jeruzalem Moshe Drori, bepaalde dat een jood die het slachtoffer was van een ‘terroristische aanval’ naast de gebruikelijke schadevergoeding (gebaseerd op de schade of verwondingen die hij/zij opliep) ook recht heeft op extra financiële compensatie uitsluitend omdat hij/zij een jood is. De Natiestaat wet bepaald namelijk dat de overheid zorg moet dragen voor het welbevinden van joden.

“Joods- en niet-joods bloed”

“Nu is het een echte rassenwet”, schrijft Gideon Levy: ‘according to the unavoidable interpretation of the court of the nation-state law.’ ‘Vanaf nu, bestaan er twee soorten bloed in Israël: joods bloed en niet-joods bloed.’ Hij wijst erop, hoewel tot nu toe door veel commentatoren werd gezegd dat de Natiestaat wet alleen maar symboliek is, dat nu blijkt dat wel degelijk gaat om een wet die racisme in het dagelijks leven van een fundament voorziet: ‘The price of these two types of blood is also different. Jewish blood is priceless, it must be protected in every possible way.’

Israël is definitief een apartheidstaat geworden en boycot is het enige vreedzame drukmiddel zolang onze regeringen niets doen.

De redactie