69 jaar na de Palestijnse Nakba
Het is mogelijk…
Het is op zijn minst soms mogelijk…
Het is zeker nu mogelijk
Om op een paard te springen
In een gevangeniscel
En weg te rijden…
Het is mogelijk dat gevangenismuren
Verdwijnen.
Dat de cel een ver land wordt
Zonder grenzen
[…]
15 mei 2017, bezet Palestina – Verklaring van de BNC *
Vandaag is het de 69e verjaardag van de 1948-Nakba, de massale verdrijving van Palestijnen uit ons land. Tussen 1947 en 1949 hebben eerst zionistische paramilitairen, en daarna Israelische strijdkrachten, voor de stichting van een staat met een joodse meerderheid in Palestina tussen 750.000 en 1 miljoen Palestijnse inwoners tot vluchteling gemaakt.
Het Palestijnse Nationale Comité voor BDS (BNC) roept mensen over de hele wereld op d.m.v. nog meer BDS-campagnes een eind te maken aan academische, culturele, sportieve, militaire en economische banden van medeplichtigheid aan Israels regime van bezetting, kolonialisme en apartheid. Dit is de meest effectieve manier om het Palestijnse volk te steunen in hun strijd voor verwezenlijking van hun fundamentele, door de VN vastgelegde, rechten en hun geweldloos verzet tegen de voortgaande Nakba.
Het Israelische regime gaat tot op de dag van vandaag nietsontziend door met de uitvoering van haar kolonisatie-project – de gelijktijdige plundering en kolonisatie van zoveel mogelijk Palestijns land en de geleidelijke etnische zuivering van zo veel mogelijk Palestijnen zonder internationale sancties te riskeren.
In de voetsporen van alle voorgaande Israelische regeringen, geeft de huidige extreemrechtse, meest openlijk racistische regering in Israels geschiedenis, gevolg aan de woorden van de zionistische leider Jabotinsky die in 1923 schreef:
“Ieder inheems volk in de wereld verzet zich tegen kolonisten zo lang er een sprankje hoop is zich te kunnen bevrijden van het gevaar gekoloniseerd te worden. […]. Zionistische kolonisatie moet of stoppen of anders doorgaan zonder rekening te houden met de inheemse bevolking. Wat betekent dat het alleen door kan gaan en zich verder ontwikkelen onder bescherming van een macht die onafhankelijk is van de inheemse bevolking – achter een ijzeren muur, waar de oorspronkelijke bevolking niet doorheen kan breken.”
Negenenzestig jaar na de systematische, met voorbedachten rade, verdrijving en onteigening van de meeste autochtone Palestijnse Arabieren uit het land Palestina door zionistische bendes en later de staat Israel, is de Nakba niet voorbij. Israel is vastbesloten om zijn “ijzeren muur” te bouwen in de hoofden van Palestijnen, niet alleen maar op ons land, door de verspreiding van illegale nederzettingen en betonnen muren in bezet Palestijns gebied, door de moorddadige belegering van meer dan 2 miljoen Palestijnen in Gaza, door de ontkenning van het recht op terugkeer van Palestijnse vluchtelingen, door racistische wetgeving en beleid tegen Palestijnen binnen Israel, en door de toenemende gewelddadige etnische zuivering in Jeruzalem, de Jordaanvallei en de Naqab (Negev). Het regime schuwt geen geweld in zijn meedogenloze, wanhopige pogingen om ons bewustzijn dicht te schroeien met het idee dat verzet nutteloos is en dat hoop ijdel is.
De massale hongerstaking op dit moment door meer dan duizend Palestijnse gevangenen in Israelische gevangenissen en de steun van de bevolking hiervoor stemt ons hoopvol.
De groeiende steun voor BDS binnen internationale vakbonden, zoals het recente besluit van de Noorse Federatie van Vakbonden (LO) – die meer dan 910.000 arbeiders vertegenwoordigt – tot een “internationale economische, culturele en academische boycot van Israel”, om allesomvattende Palestijnse rechten te verwezenlijken, stemt ons hoopvol.
Het feit dat geen van de 26 Oscar-genomineerden de door de Israelische regering aangeboden reis ter waarde van 55.000 dollar heeft geaccepteerd en dat zes van de elf spelers van de Britse Nationale Voetbalbond een soortgelijk aanbod afwezen, stemt ons hoopvol.
Het is de BDS-beweging gelukt bedrijven die medeplichtig zijn aan Israels misdaden tegen het Palestijnse volk daar een hoge prijs voor te laten betalen. Het heeft grote bedrijven zoals Orange en Veolia gedwongen hun medeplichtigheid te beëindigen en de internationale reus G4S is begonnen met zich terug te trekken van de Israelische markt.
Kerken, gemeentelijke overheden en duizenden mensen over de hele wereld pleiten voor een boycot van Hewlett Packard (HP) omdat dit bedrijf verregaand betrokken is bij Israels bezetting en apartheid. Dit geeft ons, en vele mensenrechtenactivisten wereldwijd met ons, veel hoop.
Het besluit van de gemeenteraad van Barcelona om medeplichtigheid aan Israels bezetting te beëindigen, in de voetsporen van tientallen lokale Spaanse gemeentes die zichzelf tot “Israelische Apartheidvrije Zone” verklaarden, stemt ons hoopvol.
Het feit dat een aantal grote kerkgemeenschappen in de VS, waaronder de United Methodist Church, de Presbyterian Church USA en de United Church of Christ hun investeringen terugtrekken uit Israelische banken of medeplichtige internationale bedrijven, stemt ons hoopvol.
Succesvolle BDS-campagnes, van Zuid-Afrika tot Zuid-Korea, van Egypte tot Chili, en van Engeland tot aan de VS vervullen ons met oprechte hoop.
De groei in veel landen van samenwerkingsverbanden, die de strijd voor Palestijnse rechten verbinden met verschillende internationale groeperingen die zich inzetten voor raciale, economische, gender, klimatologische gerechtigheid en voor de rechten van inheemse volkeren, stemt ons hoopvol.
In 1968, twintig jaar na de Nakba en niet daarop doelend, zei Martin Luther King:
“Er kan geen gerechtigheid zijn zonder vrede en geen vrede zonder gerechtigheid”.
Al zeven decennia lang en tegen de stroom in, komen Palestijnen op voor hun onvervreemdbare rechten op zelfbeschikking en voor echte vrede, die alleen kan voortkomen uit vrijheid, rechtvaardigheid en gelijkheid. Maar we zijn ons ervan bewust dat we om deze echte vrede te bereiken onze hoop op een waardig leven moeten voeden met onze niet-aflatende gedrevenheid in ons verzet tegen onrechtvaardigheid, tegen apathie en, van cruciaal belang, tegen hun ‘ijzeren muren’ van wanhoop.
In deze context is de door Palestijnen geleide, snelgroeiende wereldwijde BDS-beweging een onmisbare schakel in de strijd van ons volk en de meest veelbelovende vorm van internationale solidariteit met onze strijd voor onze rechten.
Geen van hun ijzeren muren kan de rijzende zon van onze emancipatie onderdrukken of overschaduwen.
* Het Palestijnse Nationale Comité voor BDS (BNC) is de grootste coalitie in de Palestijnse maatschappij. Het geeft leiding en steun aan de wereldwijde Boycot, Desinvestering en Sancties beweging. Kijk op www.bdsmovement.net en volg @BDSmovement.
