Actie bij Seret Filmfestival: een Israelisch propaganda evenement

Op donderdag 31 oktober waren we aanwezig bij het jaarlijkse door het CIDI georganiseerde onderdeel van het Brand Israel Seret Filmfestival om het publiek te informeren over hoe mensenrechtenschendingen en oorlogsmisdaden aldaar worden witgewassen d.m.v kunst. In dit geval de film “Good Morning, Son” van de Israelische filmmaker Sharon Bar-Ziv. Het verhaal: Een Israelische soldaat is gewond geraakt tijdens een Israelische militaire operatie in Gaza en ligt in coma in een Israelisch ziekenhuis. De film toont de liefdevolle verzorging die hij van familie en vrienden krijgt, en wordt beschreven als een “prachtig weergegeven verhaal van menselijke veerkracht dat de beproevingen laat zien waarmee militaire families in Israël en over de hele wereld worden geconfronteerd”.

Hannah Luden en één van onze activisten

Hoezo is het Seret filmfestival een Israelisch propaganda-instrument?

Kunst is voor Israel een propagandamiddel: Israel zet kunst en cultuur in als “eerste klas propagandamiddel” om zijn  imago op te poetsen. Het stuurt bekende schrijvers, filmmakers en theatermakers naar het buitenland om “Israels mooiere gezicht te tonen” en om niet altijd bekeken te worden in termen van oorlog en onrecht. Dit festival dat plaatsvindt in 4 verschillende landen wordt gesponsord door verschillende Israelische overheidsinstanties en daaraan gelieerde organisaties.

Kunstenaars worden ingezet als propagandisten: De staat Israel sluit contracten met israelische artiesten en gezelschappen om  “het politieke belang van de staat Israel te dienen door middel van cultuur en kunst, en het overbrengen van een positief imago van Israel”.

Kunst als instrument om zijn blazoen op te poetsen: Kunst wordt ingezet als middel om Israels vele mensenrechtenschendingen te doen vergeten. Dat heet “art-washing”.

Wie een mooie Israelische film ziet denkt al gauw: Israel is toch wel een leuk land. Maar tegenover één Israelische soldaat die in de Gazastrook gewond raakt staan duizenden Palestijnse doden, gewonden, en gehandicapten. De Gazastrook zit al ruim 10 jaar potdicht door Israels hermetische blokkade, heeft ernstig vervuild drinkwater, tekort aan elektriciteit, gebrekkige medische voorzieningen, en een geruïneerde economie. Er zijn inmiddels 5 tot 6 miljoen Palestijnse vluchtelingen die niet meer terug mogen naar huis in Israel.