19 October 2020

Als het om Israel gaat, is de EU niet meer dan Donald Trump Light

EU ambassador in Tel Aviv Emanuele Giaufret, left, shares a laugh with Israeli President Reuven Rivlin. (via Facebook)

De Europese Unie veinst opnieuw oppositie tegen de plannen van Israel om zijn koloniën op de bezette Westelijke Jordaanoever massaal uit te breiden.

Donderdag bekritiseerde Josep Borrell, hoofd van het buitenlands beleid van de EU, de plannen voorzichtig en zei dat ze “de levensvatbaarheid en de territoriale samenhang van een toekomstige Palestijnse staat in gevaar brengen”.

Hij ging zelfs zo ver dat hij toegaf dat de nederzettingen van Israel “illegaal zijn volgens het internationaal recht”.

Maar er was niet eens een gebaar dat Israel enige gevolgen zou ondervinden.

In plaats daarvan kwam Borrell met een slappe suggestie dat “Israel deze beslissingen zou moeten terugdraaien en de voortdurende uitbreidingen van nederzettingen zou moeten stoppen.”

Hoe goed zijn dergelijke beleefde verzoeken de afgelopen halve eeuw uitgepakt?

Borrell noemde de “normalisering van de betrekkingen tussen Israel, de VAE en Bahrein” zelfs een “kans” in plaats van wat het werkelijk is: een beloning en verdere stimulans voor Israel om door te gaan met zijn misdaden tegen Palestijnen, veilig in zijn straffeloosheid.

Intensieve samenwerking

Er was een koor van soortgelijke lege verklaringen van Europese diplomaten, waaronder de Duitse ambassadeur in Tel Aviv:

De Duitse ambassadeur ging nota bene opscheppen over de ‘intensieve samenwerking’ van haar regering met de Israelische cyberoorlogsindustrie.

Die industrie gebruikt bezette Palestijnen als proefkonijnen  om wapens te testen die later door repressieve regeringen worden ingezet tegen mensenrechtenverdedigers en journalisten over de hele wereld.

Sancties tegen Rusland

Tegelijkertijd heeft de EU sancties aangekondigd tegen zes Russische functionarissen vanwege de vermeende vergiftiging van xenofobe, rechtse nationalistische politicus Alexei Navalny. De EU heeft geen bewijs van betrokkenheid van de Russische regering en haar sancties zijn gebaseerd op vermoedens.

In plaats van enige bezorgdheid van de EU over Navalny of “mensenrechten”, hebben deze sancties alles te maken met de sterke anti-Russische kant in de westerse politiek en het streven naar een nieuwe Koude Oorlog.

Als de EU echt bezorgd zou zijn over de mensenrechten, zou ze niet zwijgen terwijl Maher al-Akhras, een Palestijn die niet is beschuldigd van enige misdaad, op de rand van de dood zweeft. Hij is meer dan 80 dagen in hongerstaking geweest om te protesteren tegen zijn willekeurige detentie door Israel.


En als de EU echt om de illegaliteit van Israels nederzettingen gaf, weet ze precies wie verantwoordelijk is voor de bouw ervan.

Dus waarom heeft de EU geen sancties opgelegd aan Israelische functionarissen?

Waarom is de EU er niet aan toe gekomen om te voorkomen dat haar bedrijven helpen bij de bouw van de nederzettingen?

Waarom heeft de EU haar partnerschappen met de financiers van Israelische nederzettingen niet stopgezet?

Waarom heeft de EU geen einde gemaakt aan haar lucratieve handels- en oorlogswinst uit nederzettingen?

Het antwoord is dat de EU zich niet echt verzet tegen de nederzettingen of enig Israelisch beleid.

Als dat zo was, zou het vechten om de nederzettingen te stoppen met minstens een fractie van de ijver die het toont wanneer het verdedigers van Palestijnse rechten als “antisemieten” besmeurt en belastert.

De EU profileert zich graag als het verantwoordelijke, multilaterale tegenwicht tegen het chaotische, extreemrechtse, isolationistische regime in de Verenigde Staten.

Maar dat is maar propaganda. Vooral als het om Israel gaat, is de EU niet meer dan Donald Trump Light met een voorliefde voor kaas en goede wijn.

Bron: Ali Abunimah op ElectronicIntifada.net

BDS Nederland op Twitter