Bijthonden en nederzettingen: één systeem

Recent waren er twee onderwerpen in het nieuws die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben. Het Nederlandse bedrijf “Four Winds K9” levert geen afgerichte bijthonden meer aan het Israëlische leger. En onderwerp twee: De Israëlische regering laat 560 nieuwe huizen bouwen in de vlak buiten Jeruzalem gelegen kolonistenstad Maale Adumim en 200 huizen voor joden in Jeruzalem zelf. Eerst die honden.

Er is maandenlang actie gevoerd – ook door dierenbeschermingsorganisaties – om het Brabantse bedrijf te laten stoppen met de levering van honden die worden ingezet bij razzia’s in Palestijnse steden en dorpen. Het leger heeft met de honden al veel verwondingen en angst veroorzaakt onder demonstranten die probeerden boomgaarden en waterputten te beschermen tegen de terreur van kolonisten en soldaten (dat onderscheid vervaagt in Israël steeds meer). Maar vaak gaat het ook om het midden in de nacht met veel geweld en intimidatie binnenvallen van huizen. Extra schrijnend is dat vooral kinderen – ook zij worden naar arrestantenwagens gesleept – daar trauma’s aan overhouden. De Palestinian Animal League verklaarde: “From a young age, Palestinian children are taught to be afraid of dogs. And with good reason because, in Palestine, everyone knows of someone who has been attacked by a dog set upon them by members of the armed forces.”

Het Nederlandse bedrijf heeft nu gezegd dat het stopt met de export naar Israël van bijthonden. Dit is het resultaat van acties zowel in Nederland als in Palestijns bezet gebied. Speurhonden worden nog wel geleverd, dus het onderwerp zal nog wel een keer terugkomen.

De opdracht van de regering Netanyahu voor de bouw van huizen voor joden ging gepaard met een verklaring dat ook 600 huizen voor Palestijnen gebouwd zullen worden. Wat dat laatste betreft: zelfs de Amerikaanse regering heeft daar weinig vertrouwen in. Een woordvoerder in Washington noemde het plan (NRC, 6 juli), “de laatste stap in een systematisch proces van landconfiscaties, uitbreidingen van nederzettingen en legalisaties van buitenposten die het vooruitzicht op een tweestatenoplossing fundamenteel ondermijnen“. Ook de Secretaris-Generaal van de VN gaf in New York een stevige verklaring uit.

Zonder de dagelijkse terreur tegen Palestijnen in bezet gebied zou het niet mogelijk zijn om het kolonisatieproject te realiseren. De inzet van honden is daarbij een akelig detail. Maar het “bijthonden succesje” is psychologisch meer dan een detail. Samen met die verklaringen in Washington en New York (het zijn woorden, maar toch) is het een signaal aan het Israëlische publiek dat de afstand tussen het Israëlische beleid en datgene wat de wereld als beschaafd ziet, steeds groter wordt.

de redactie