De huidige Israelische regering speelt op deze sentimenten in door te verkondigen dat BDS de ”joodse staat wil vernietigen” en door het etiket ”antisemitisme” consequent te plakken op vrijwel alle kritiek op Israel. De motie werd dan ook verwelkomd door premier Netanyahu, die zei dat hij hoopte dat er ”concrete stappen zouden volgen” en andere landen opriep het Duitse voorbeeld te volgen.
De BDS-beweging wees er in een verklaring anti-Palestijns is en ”niets bijdraagt aan de strijd tegen het echte anti-Joodse racisme”. De beweging wees erop dat niet individuele Israeli’s worden geboycot maar instituties die medeplichtig zijn aan de onderdrukking. BDS is slechts een drukmiddel om een einde te maken aan de bezetting. De BDS-beweging heeft zich verder geschaard achter het anti-discriminatie verdrag van de VN dat alle discriminatie veroordeelt, van Palestijnen, zwarten, Joden, vrouwen, LHBT-personen of wat dan ook.
De BDS-beweging, via zijn Academische en culturele PACBI-boycot, verzet zich onder meer met kracht tegen het Eurovisie Songfestival in Israel dat de aandacht afleidt van Israels (oorlogs)misdaden. Het effect van deze boycot is waarschijnlijk op dit moment mede voelbaar in een groot aantal niet verkochte tickets en hotelplaatsen in Israel en een toenemend aantal kritische beschouwingen in de pers dat de verhouding van Israel ten opzichte van de Palestijnen belicht, achter de façade van glitter en glamour die het festival omringt.
