De pogingen van zionisten om de BLM-beweging te coöpteren: kunnen racisten antiracistisch zijn?

Benay Blend via the Palestine Chronicle

Op 6 februari 2021 kondigde Black Lives Matter mede-oprichter Alicia Garza aan dat ze zich terugtrok uit een online gala van World Values Network met Rabbi Shmuley Boteach, een prominente Amerikaanse zionist.

“Ze benaderden me voor een gesprek over het belang van solidariteit tussen zwarte gemeenschappen en Joodse gemeenschappen”, legde ze uit, en bedankte vervolgens de Palestijnse Amerikaanse activiste Linda Sarsour voor het versterken van het grotere geheel.

Volgens journalist Michael Brown heeft Garza in het verleden andere publieke figuren aan de kaak gesteld die deelnamen aan propagandareizen naar Israël. Het gala van Boteach, vervolgde Brown, lijkt net zo flagrant, want het “volgt op Boteach’s jarenlange steun aan de racistische Donald Trump, en maakt daarmee een aanfluiting van de inspanningen die worden gepromoot door zwarte leiders en de bredere zwarte gemeenschap om raciale gerechtigheid en dekolonisatie te bevorderen.”

In een bredere context komt Boteach’s stap op een moment dat zionisten steeds meer bang zijn voor het succes van de Boycot, Desinvestering en Sancties Beweging (BDS). In combinatie met het besluit van het Internationaal Strafhof (ICC) om Israël te onderzoeken wegens oorlogsmisdaden, zal elke steun voor Palestijnse rechten ongetwijfeld worden aangevallen.

Er is een lange geschiedenis van pan-Afrikaanse steun voor Palestina, wat ertoe heeft geleid dat zionisten die afstemming aan de kaak hebben gesteld. In een lezingenreeks “Palestine and Us: Black and Palestinian Solidarity”, schetste Ahmad Abuznaid de geschiedenis van zwarte steun voor Palestina en de gevolgen ervan. Verwijzend naar Malcolm X’s Zionist Logic (1964), legde Abuznaid uit dat deze verklaring voortkwam uit Malcolm X’s verschuiving van zwart nationalisme naar een meer Pan-Afrikaans standpunt, vooral nadat hij verbanden zag tussen pan-Arabisten, vertegenwoordigd door Gamal Abdel Nasser uit Egypte, en Pan-Afrikanisten die hij begon te steunen.

Na de oorlog van 1967 begonnen de zwarte radicalen het zionisme niet meer als een bevrijdingsbeweging te zien, maar als een kolonialistische onderneming, net zoals het kolonialisme dat Afrikanen over de hele wereld onderdrukte. In deze richting schreef Ethel Minor, een leider in de Student Nonviolent Coordinating Committee (SNCC), een stuk in hun nieuwsbrief getiteld “Third World Round-up: The Palestine Problem: Test Your Knowledge”, wat leidde tot een breuk tussen degenen die, zoals Kwame Ture (Stokely Carmichael) Palestina principieel zouden blijven steunen, en anderen die vreesden dat zonder een meer ‘evenwichtig standpunt’ in te nemen, een standpunt waarin ook de Holocaust werd genoemd, er geld verloren zou gaan.

Inderdaad, zoals Ture duidelijk maakte, “onmiddellijk na de verklaring kwamen er telefoontjes binnen en droogde de cheques op.” Tegenwoordig zijn organisaties, politici en anderen die afhankelijk zijn van financiering wantrouwend tegenover het innemen van een principieel standpunt over Palestina, omdat, net zoals met de SNCC is gebeurd, zionisten alle middelen zullen gebruiken die nodig zijn om een ​​gerichte lastercampagne te lanceren tegen iedereen die kritiek heeft op de Israëlische staat.

In de nasleep van het programma van de Black Lives Matter-beweging in 2014 dat de militaire hulp van de Amerikaanse regering aan Israël aan de kaak stelde, spraken pro-Israëlische commentatoren die de kritiek van de coalitie verwierpen van  ‘eenzijdig’ en ‘oneerlijk’. Enkele jaren voor de vrij vergelijkbare verklaring van B’tselem, die ofwel volledig werd genegeerd of toegejuicht om zijn moed, stelde BLM het volgende:

“De VS rechtvaardigt en bevordert de wereldwijde oorlog tegen het terrorisme via haar alliantie met Israël en is medeplichtig aan de genocide die plaatsvindt tegen het Palestijnse volk. Israël is een apartheidsstaat met meer dan 50 wetten in de boeken die discriminatie van het Palestijnse volk goedkeuren. ”

Het BLM-platform wekte ook woede op voor zijn steun aan BDS. De angst voor het succes ervan blijft de zionisten motiveren. In een stuk voor Haaretz verklaarde Rabbi Dan Dorsch uit Atlanta dat het grootste deel van de Joodse gemeenschap, en ook Palestijnse regeringsfunctionarissen, BDS hebben afgewezen.

Hij vervolgde dat het verbinden van de zwarte strijd in Amerika met die van de Palestijnen “ongetwijfeld kortzichtig is en alleen de geloofwaardigheid van de beweging en de belangrijke zaak van burgerrechten in Amerika zal ondermijnen”.

Net als enkele jaren daarvoor, toen pro-Israëlische donoren hun geld van de SNCC terugtrokken, waarschuwde Rabbi Dorsch dat het patroon zou voortduren zolang BLM haar steun verleende aan Palestina. Terugkomend op de vraag of zionisten antiracistisch kunnen zijn, is het korte antwoord een nadrukkelijk ‘nee’. Ik citeer een bericht van Jewish Voice for Peace: “Als je tegen racisme bent, moet je ook tegen het zionisme zijn.”

“Als je tegen racisme bent, moet je ook tegen het zionisme zijn”

Naarmate de successen van BDS groeien en het ICC stappen onderneemt om een onderzoek naar Israël te beginnen wegens oorlogsmisdaden, zullen pro-Israëlische groepen in toenemende mate proberen antiracistische bewegingen in de VS te scheiden van hun banden met Palestijnen. Niettemin zal Israël, gezien verschillende factoren – de historische banden tussen Palestina en antikoloniale bewegingen over de hele wereld, in combinatie met de afnemende acceptatie van Progressief Behalve Palestina – niet slagen.

In een recent artikel merkte Ramzy Baroud bijvoorbeeld op:

“De Israëlische inspanningen om Afrikaanse landen te coöpteren, kregen een grote tegenslag op zaterdag 6 februari toen de Afrikaanse Unie een krachtige verklaring van solidariteit met Palestina aflegde en Israëls illegale nederzettingenactiviteiten en de zogenaamde ‘Deal van de Eeuw’ van de VS veroordeelde. ”

In ruil daarvoor hebben Palestijnen overal ter wereld bewegingen tegen onrechtvaardigheid gesteund. De in Gaza gevestigde journalist Wafaa Al-Udaini documenteerde een nieuwe ronde van Palestijnse opstanden binnen de zionistische entiteit en koos ervoor om een foto te gebruiken van een ander protest tegen het Israëlische regime.

De foto dateert van een jaar geleden, de moord op Iyad al-Halak een ongewapende autistische Palestijnse man, en de Palestijnen houden ook borden vast die de aandacht vestigen op de moord op George Floyd in Minneapolis een week eerder, een buitenwettelijke moord die ze in verband brengen met al-Halak .

Terwijl Palestijnen de verbanden begrijpen tussen hun strijd en antikoloniale bewegingen in andere landen, doen veel liberalen in de VS dat niet. Niettemin, zoals Marc Lamont Hill en Mitchell Plitnick in hun nieuwe boek “Except for Palestine: The Limits of Progressive Politics” schetsen, zijn de dagen voorbij dat zogenaamde progressieve publieke figuren zich thuis kunnen aansluiten bij de antiracistische strijd terwijl ze geschenken aannemen van zionistische organisaties die de Israëlische apartheidsstaat volledig steunen.

Zoals Sarah Doyel opmerkt in haar recensie van het boek van Hill en Plitnick, stellen de auteurs:

“Democraten betreden het wereldtoneel om op te komen voor slachtoffers van andere humanitaire crises, maar Palestijnen in Gaza die leven in wat gewoonlijk wordt omschreven als de grootste openluchtgevangenis ter wereld’ verdienen op de een of andere manier weinig steun in het liberale wereldbeeld. ”

Hun werk, concludeert Doyel, is “een cruciaal en uiteindelijk hoopgevend instrument dat progressieven beter toerust om onrecht binnen hun eigen politieke kringen te bestrijden.” Gecombineerd met het werk van leden van antikoloniale coalities, van wie sommigen Alicia Garza ervan hebben overtuigd zich terug te trekken uit Shmuley’s gala, zullen antizionisten in de toekomst misschien sterk genoeg zijn om weerstand te bieden aan toenemende aanvallen op hun politieke aansluiting bij de Palestijnen.

– Benay Blend behaalde haar doctoraal in American Studies aan de University of New Mexico. Tot haar wetenschappelijke werk behoort Douglas Vakoch and Sam Mickey, Eds. (2017), “’Neither Homeland Nor Exile are Words’: ‘Situated Knowledge’ in the Works of Palestinian and Native American Writers”. Ze droeg dit artikel bij aan The Palestine Chronicle.