Gaza vanaf afgelopen vrijdag: 1 dode, 400 gewonden, grenspost dicht en visgebied verkleint

De trieste balans van de protesten in Gaza afgelopen vrijdag: 1 dode en bijna 400 gewonden waaronder 13 kinderen. De slachtoffers zijn gevallen door kogels en traangas afgevuurd door Israëlische militairen aan de andere zijde van het afscheidingshek. Het dodelijk slachtoffer is de 22 jarige Mohammed Jamal Abu Halima, hij werd getroffen door een kogel in de borst.

Het was de 15e vrijdag van de Mars van de Terugkeer. De inwoners van Gaza eisen de inwilliging van hun recht te mogen terugkeren naar hun geboorte plaatsen in Israël. In 1948 zijn 750.000 Palestijnen uit Israël verdreven tijdens de operatie Dalet om een Joodse staat te realiseren: een staat waarbij de ruime meerderheid van de bevolking Joods is. Israël heeft in 1948 de Gaza strip gecreëerd om de slachtoffers en hun nakomelingen van deze etnische zuivering onder te brengen, vandaag 1,4 miljoen mensen ca. 70% van de bevolking van Gaza.

Israël reageert op deze protesten steeds met militair geweld. Daartoe heeft zij o.a. aarden heuvels rond de strip op getrokken om van uit een hogere positie een goed schootsveld op de betogers te hebben. De gebruikelijke inzet van de mobiele eenheid met wapenstok en schilden aangevuld met waterkannonen vindt niet plaats. De vraag dient zich dan ook aan waarom niet? Wat is de specifieke geweldsinstructie en wie heeft die gegeven?

Duidelijk is dat het dodelijk geweld van Israël veel slachtoffers onder de Palestijnen heeft gemaakt en de demonstraties niet heeft beëindigd. In een poging het protest de kop in te drukken heeft premier Nethanyahu bevolen de laatste grensovergang voor goederen Kerem Shalom te sluiten en de visserij zone teruggebracht tot 6 zeemijl.

Deze aanvullende strafmaatregelen zullen niet leiden tot een einde van de demonstraties, eerder tot meer protest. De oplossing is een politieke en niet in een militaire, die heeft Israël immers al lang geleden gewonnen. Permanent 2 miljoen mensen opsluiten in een klein gebied onder steeds slechtere omstandigheden, ze afknijpen van de buitenwereld, te weinig stroom en voedsel, geen positieve vooruitzichten noch kansen op ontwikkeling. Dat accepteert geen mens. Wanneer gaat de politiek in het Westen dat kenbaar maken en concrete bijdragen leveren tot een politieke oplossing waarbij gelijke rechten en de terugkeer basis voorwaarden zijn zoals die in iedere democratie gelden.