Giro d’Italia start in 2018 in Jeruzalem

De timing van het bekend worden van dit nieuws is niet te verbeteren. Het komt kort nadat de regering Netanyahu hardnekkig heeft geprobeerd de afspraken rond het moslimheiligdom al Haram al-Sharif/Tempelberg in Jeruzalem te schenden door het plaatsen van de vernederende elektronische controlepoortjes. En nadat maandag jl. het schandaal rond Netanyahu zijn dieptepunt bereikte (The Times of Israel: omkoping, fraude en vertrouwensbreuk), melden de media nu dat de eerste drie etappes van de Giro d’Italia in 2018 in en rond Jeruzalem worden verreden. Er wordt zelfs geschreven dat een van deze etappes in de Oude Stad, dus bezet Oost-Jeruzalem, zal  plaatsvinden.

De sportjournalist en kenner van de Giro, Ludo van Klooster, vertelt aan de Volkskrant dat de organisatie maar één doel heeft: geld. De keuze voor Jeruzalem zou de organisatoren een paar miljoen euro opleveren. Wie dacht dat sport en politiek niets met elkaar hebben te maken, heeft nu iets om over na te denken. Een fietsfestijn in een stad waar apartheid de dagelijkse realiteit is. Vrij naar de Belastingdienst: winstgevender kunnen we het niet maken, cynischer ook niet.

In 2018 is het zeventig jaar geleden dat de staat Israel werd gesticht. Dat ging met een grote etnische zuivering gepaard: 750.000 mensen verloren huis en haard. Vanaf 1963 werd door de militaire en politieke leiders van Israel nagedacht over “uitbreiding”. Die kwam in 1967 toen grote gebieden werden veroverd; onder andere Oost-Jeruzalem. Een stad met grote symbolische – vooral religieuze – betekenis voor moslims en voor sommige joden en christenen. Veel religieuze joden, die tot dan toe sceptisch stonden ten opzichte van de staat Israel en zijn militaire ambities, werden geleidelijk “verleid” door de symboliek van de Klaagmuur en de verdwenen tempel. In 1980 werd Oost-Jeruzalem geannexeerd. De internationale gemeenschap erkent dat tot op de dag van vandaag niet.

Na zeventig jaar bekruipt velen het gevoel dat de joodse staat een tijdbom aan het voortbrengen is. Gestaag op weg naar de afgrond, de Palestijnen voor zich uitschuivend. Zo’n toekomst – waar ook progressieve, liberale joden in Nederland en in de VS, etc. indringend voor waarschuwen – maken de Giro d’Italia tot een potsierlijk detail. Maar soms moet je het detail kiezen als aanleiding voor een protest.

de redactie