Het duel tussen Sonja Zimmermann en Joël Voordewind, vervolg

Wat vooraf ging:

Sonja Zimmermann: Ik overweeg aan u het etiket “Inhumaan”uit te reiken

Joel Voordewind: Labels plakken op Israëlische producten werkt contraproductief

Voordewind vreest dat het labelen van Israëlische nederzettingenproducten tot boycot leidt. Zou het hem zijn ontgaan dat de boycotcampagne al enige tijd aan de gang is en van jaar op jaar aan kracht wint? Er worden resultaten geboekt. Een voorbeeld: Veolia, dat bijdraagt aan de aanleg van een tramlijn tussen Jeruzalem en de illegale nederzettingen, en daarmee steun verleent aan het in stand houden van die nederzettingen, is getroffen door een wereldwijde boycot. Dit is Veolia duur komen te staan. http://electronicintifada.net/blogs/adri-nieuwhof/veolia-suffering-expensive-damage-due-palestine-campaigners-publicity-says Veolia betaalt  voor medeplichtigheid, en stelt daarmee hopelijk een voorbeeld aan andere bedrijven die zich op dit pad zouden willen begeven.

De mondiale boycotcampagne is het antwoord op de oproep van 171 Palestijnse organisaties om  druk uit te oefenen op Israël door middel van brede boycots. De boycotcampagne heeft niet tot doel Israël te straffen, zoals Voordewind zegt, maar Israel onder druk te zetten om de rechten van de Palestijnen te respecteren: hun recht op terugkeer, gelijkheid van alle burgers in Israël, en beëindiging van de bezetting van 1967. Het is bij uitstek het middel waarover burgers beschikken wanneer overheden het laten afweten. De boycotcampagne tegen Apartheid in Zuid Afrika heeft gewerkt.  Nederland en de VS waren aanvankelijk bepaald geen voorstanders. Maar later liep Nederland vooraan. Zuid Afrika geeft ons hoop!

Voordewind stelt dat door een boycot vooral de banen van Palestijnen op de tocht komen te staan. Vreemd dat hij zich niet druk maakte over het verlies van landerijen en inkomsten van diezelfde Palestijnen op wier geroofde grond de nederzettingen en de apartheidsmuur zijn gebouwd. Palestijnen zijn daardoor gedwongen in de nederzettingen te werken met arbeidsvoorwaarden die neerkomen op uitbuiting. Waarom vraagt hij die Palestijnen niet wat ze willen: hun geroofde grond terug of blijven werken in de nederzetting?  Hij zag de nood bij de Palestijnen, maar de  dringende oproep van Palestijnse Christelijke kerkleiders tot moreel verantwoord investeren legt hij naast zich neer.

Ook ik ben niet gelukkig met een nederzetting-etiket. Wat hebben we eraan? De import van die producten zou geheel moeten worden verboden. Uit onrecht kan immers geen recht voortkomen. Staat er straks soms ook een afdeling met label “Gestolen fietsen” bij de fietsenboer?

Laat Joel Voordewind vooral doorgaan met zijn petitie. Zijn tellertje staat al op 6000. Hij heeft dan ook een geoliede partijmachine met alle bijbehorende PR-middelen. Wat hij vergeet is dat in 2006 al 56% van de Nederlanders vond dat consumenten producten uit de nederzettingen moesten boycotten. http://www.tns-nipo.com/tns-nipo/nieuws/van/ruime-meerderheid-nederlanders-tegen-zakenrelaties/ Hij voert dus een achterhoedegevecht, en hij weet dat.

Hij roept op tot het bij elkaar brengen van partijen in plaats van hen tegen elkaar uit te spelen.  Ook ik wil dat, maar dan moet de onderliggende partij wel recht gedaan worden. Ik hoop dat Voordewind daaraan zijn energie wil gaan besteden, zodat de partijen elkaar als gelijke partners tegemoet kunnen treden.