Israël: een joodse en democratische staat? Van beide is geen sprake.
Israël definieert zichzelf als een joodse en democratische staat. Met grote regelmaat verkondigt premier Benjamin Nethanyahu dit uitgangspunt. Met een joodse staat bedoelt hij een staat waar niet alleen joodse gebruiken en feestdagen leidend zijn maar ook een ruime meerderheid van de bevolking joods is. Dat blijkt onhaalbaar in een land waar de meerderheid Palestijns (moslim of christen) is.
Nadat Israël in 1948 750.000 Palestijnen had verdreven en hen belette terug te keren was vanaf dat moment de meerderheid joods. Met de verovering in 1967 van de Westoever, Gaza en de Golan verdween de joodse meerderheid weer. Israël kreeg het gezag over Palestijnen in bezet gebied, van wie velen in 1948 uit Israël waren verdreven.
Anno 2020 is de meerderheid van de bevolking in Israël en de bezet gebied Palestijns. De samenstelling is als volgt:
Gebied joods Palestijns overig niet joods
Israel 6.123.000 1.919.000 440.000
WJO 670.000 3.100.000
Gaza 2.100.000
Totaal 6.793.000 7.119.000 440.000
Dat de joodse minderheid een meerderheid wordt is uitgesloten. Ten eerste is het geboortecijfer van het Palestijnse deel al jaren structureel hoger dan die van het joodse deel.
Migratie van joden naar Israël, iets waar de Israëlische overheid zwaar op inzet, zal niet tot een joodse meerderheid leiden. Daarvoor is de joodse wereld gemeenschap te klein en is het merendeel integraal onderdeel van de samenlevingen waarin zij wonen. Buiten Israël kent de Verenigde Staten met 5,7 miljoen de grootste joodse gemeenschap. De overige wonen vooral in Europese landen en Canada. Zie voor meer gedetailleerde informatie: https://www.haaretz.com/israel-news/.premium-israel-s-population-passes-nine-million-on-eve-of-rosh-hashanah-1.7913121
Het is onwaarschijnlijk dat ze en masse naar Israël migreren en zo het land aan een joodse meerderheid helpen. Daarnaast is er een omgekeerde migratie stroom zichtbaar. Vooral jonge en hoog opgeleide joodse inwoners vertrekken uit Israël naar Europa en de VS. Berlijn is daarbij een populaire bestemming. Hoewel exacte cijfers ontbreken zou het om een paar honderdduizend vertrekkers gaan.
Buiten Israël en bezet gebied leven ruim 3.000.000 door de UNWRA geregistreerde Palestijnse vluchtelingen in met name Jordanië, Syrië en Libanon. Zij hebben het recht terug te keren naar Israël. Velen hebben het verlangen terug te keren. Wanneer ook maar een deel terugkeert neemt het Palestijns aandeel onder de bevolking in Israël verder toe.
Van een joodse meerderheid in Israël is geen sprake noch gaat deze er komen. Toch blijft Israël krampachtig aan dit doel vasthouden. Met wetgeving gericht op de inperking van bewegingsvrijheid van vele Palestijnen en geweld probeert men hen aan te moedigen tot vertrek.
Wetgeving heeft een deel van de Palestijnse inwoners minder rechten gegeven en de meerderheid rechteloos gemaakt of uitgesloten. Zo vallen de Palestijnen in bezet gebied al 52 jaar onder Israëlisch militair recht, de joodse immigranten onder Israëlisch civiel recht. De onder militair recht vallende inwoners kunnen niet stemmen op leden van de Knesset. Hoe kun je democratisch zijn als 5.200.000 inwoners niet kunnen stemmen?
