Israel gefrustreerd over eigen falen internationale Boycot, Desinvestering en Sancties aan te pakken

Door: Dr Adnan Abu Amer

Israel is gefrustreerd dat het niet lukt om de internationale Boycot, Desinvestering en Sancties (BDS)-beweging aan te pakken, ondanks het enorme budget dat voor deze taak is uitgetrokken en de rekrutering van pro-Israelische activisten wereldwijd om te helpen. De beweging blijft bloeien in haar poging om Israel ertoe te brengen zich aan het internationale recht te houden.

Wat is de reden voor het falen van Israel? Is het gerelateerd aan financiële, politieke of veiligheidskwesties? Welke impact hebben die en hoe beïnvloeden ze het mondiale imago van Israel?

Het ministerie van Strategische Zaken kreeg in 2017 de taak om op te treden tegen BDS, onder leiding van minister Gilad Erdan, die nu de Israelische ambassadeur bij de Verenigde Naties is en de ambassadeur bij de Verenigde Staten zal worden. Recente lekken suggereren dat bureaucratie een van de redenen is voor het falen van de anti-BDS.

Twee generaals die zijn aangetrokken om toezicht te houden op de Israelische inspanningen tegen BDS zijn Yaakov Amidror, voormalig hoofd van de Nationale Veiligheidsraad, en Yossi Kuperwasser, voormalig president van de Militaire Inlichtingen Onderzoeksafdeling (Aman). Ze zijn gericht op mensenrechtenorganisaties die zich bezighouden met pro-Palestijnse activiteiten.

Een prominente focus van Israels inspanningen in dit opzicht waren studenten, academici en intellectuelen die kritiek durven uit te oefenen op het beleid van de bezettingsstaat bij het bijwonen van cursussen en conferenties over de hele wereld. Pro-Israelisch activisme omvatte de publicatie van de namen en telefoonnummers van tientallen docenten, vermoedelijk zodat ze kunnen worden lastiggevallen, evenals oproepen aan studenten om hun lessen te boycotten en druk uit te oefenen op universiteiten om de banden met hen te verbreken. Deze strategie is mislukt.

De Israelische regering heeft veel kritiek gekregen op de middelen die worden ingezet om met BDS om te gaan, waaronder het machtsmisbruik tussen de betrokken ministeries, met name Buitenlandse Zaken en Strategische Zaken. Het rapport van de Staatscontroleur benadrukt het gebrek aan samenwerking tussen deze ministeries.

De regering verbergt het budget voor anti-BDS-activiteiten, zogenaamd om veiligheidsredenen, hoewel er geen rechtvaardiging is om het geheim te houden. De beschikbare data spreken echter voor zich; het budget van het ministerie van Strategische Zaken voor 2019 was 120 miljoen sjekel (ongeveer $ 35 miljoen euro).

Vreemd genoeg is Israel er, ondanks zijn grote inspanningen, niet in geslaagd om sociale media effectief te gebruiken in zijn anti-BDS-kruistocht. Sociale media hebben een aanzienlijke invloed op de publieke opinie en worden gebruikt door de BDS-beweging om het bewustzijn over Palestina en de Palestijnen te vergroten en de Israelische propaganda tegen te gaan. De Israelische regering lijkt haar burgers niet te hebben kunnen overtuigen om deze online strijd effectief aan te gaan.

Hoewel Israel zijn diplomaten en quasi-nationale instellingen met bases over de hele wereld inzet, zoals het Joods Agentschap, om BDS aan te pakken, en ze enig succes hebben gehad om geallieerde regeringen ertoe te bewegen stappen tegen de beweging te ondernemen, dient elk dergelijk ‘succes’ alleen maar om het apartheidskarakter van de bezettingsstaat te benadrukken.

De vooruitgang die BDS heeft geboekt, zette de Israelische regering zelfs ertoe aan om een ​​gedetailleerd rapport op te stellen waarin meer dan 80 “vijandige” voorbeelden worden genoemd van de beweging die Israel en, zo beweert hij, Joden “demoniseert”. Erdan presenteerde het rapport – Behind the Mask – aan Europese parlementsleden. Het doel van het 90 pagina’s tellende document was om de boycotbeweging in diskrediet te brengen en de EU en de internationale gemeenschap ertegen op te zetten. Het bevat voorbeelden van antisemitische stijlfiguren die naar verluidt door de beweging zijn gebruikt; het kan niet worden uitgesloten dat deze zijn gepost op nep pro-BDS social media-pagina’s, aangezien “black ops” een veel voorkomend kenmerk zijn van pro-Israelisch en anti-Palestijns activisme.

Desalniettemin hebben dergelijke tactieken enig succes om bevriende staten over te halen maatregelen te nemen tegen BDS en BDS-activisten, waaronder bijvoorbeeld de VS, Duitsland en Zwitserland. Voor sommigen van hen zijn grenzen gesloten, evenals hun bankrekeningen. Vooral schrijvers en journalisten zijn vatbaar voor dergelijke aanvallen op hun persoonlijke rechten en vrijheden. Mensenrechtenactivisten en leden van het maatschappelijk middenveld in de voorhoede van de BDS-beweging worden door Israel omschreven als “saboteurs die stropdassen dragen”. Het doel is om het volledig valse beeld te creëren dat BDS “terrorisme” is, ook al is het een volkomen vreedzame beweging en is het tegen geweld.

Afgezien van het feit dat Israel faalt bij de aanpak van BDS, staat het voor een aantal andere uitdagingen, waaronder juridische stappen bij de internationale rechtbanken en de VN, evenals het coronavirus en economische crises. Sociale instabiliteit is een vruchtbaar terrein om onrecht te benadrukken, en Israel is een gemakkelijk doelwit voor pro-justiceprotesten vanwege zijn duidelijk onrechtvaardige bezetting en zijn discriminerende beleid, zelfs tegen zijn eigen niet-joodse burgers. Ondanks de inspanningen die het heeft geleverd, is het daarom voorbarig om te beweren dat Israel erin is geslaagd om te stoppen.

Bron: Middleeastmonitor