Kerst, van sentimentaliteit naar vluchtelingen

Terwijl op de televisie thuis bij ons in Nederland en van Washington tot Curaçao de arrenslee door een besneeuwd romantisch plaatje glijdt, hebben sommige buren van Israël andere zorgen. Jordanië is zo’n land.

Veel te veel vluchtelingen en tijdbom op termijn

Volgens de officiële cijfers zitten er in Jordanië nu 650.000 vluchtelingen vooral als gevolg van de oorlogen in Irak en Syrië. Het is een politiek cijfer, kenners van de situatie schatten het aantal op 1,4 miljoen. Van de bevolking van Jordanië zelf bestond al minstens 60% uit Palestijnen. Het land heeft een zwakke economie, te weinig water en nauwelijks energiebronnen. In de hoofdstad Amman, met 75% Palestijnen van wie veel vluchtelingen uit 1948 en 1967, proberen recent aangekomen slachtoffers van oorlogen in Irak, Syrië, Somalië en Soedan te overleven, bijvoorbeeld door zelfgemaakte producten te verkopen. Op de foto hierboven een “vluchtelingen”-bazaar die werd bezocht door de Franse ambassadeur. Frankrijk wil dat Europa actiever wordt in het Midden-Oosten.

Tips voor Halbe Zijlstra en Sigrid Kaag

Ook Nederland zou iets voor dit letterlijk en figuurlijk arme land en zijn vluchtelingen kunnen doen. Onze ministers in de buitenland sector zouden eens moeten kijken naar, de watervoorziening, het Al Aqsa complex in Jeruzalem (voor christenen de Tempelberg) en de energievoorziening van Jordanië.

Water

Vanwege de noodsituatie door de waterschaarste werd Jordanië min of meer gedwongen om in 2015 met het land dat al tientallen jaren zijn water aftapt, Israël, het zogenaamde Red Sea-Dead Sea Water Conveyance Project overeen te komen. Dit waterproject is zo ontworpen dat het alleen met medewerking van Israël tot stand kan komen. En nu een niet verrassende mededeling: Israël traineert het begin van de uitvoering en chanteert Jordanië nu met dit Rode Zee/Dode Zee project. Maar, er is een alternatief, uitgewerkt door de Wereldbank waarbij Israël omzeild kan worden. Wat let Nederland om zijn kennis hiervoor in te zetten? Zo mogelijk met steun van de EU.

Al Aqsa

Als iets bijdraagt aan instabiliteit in en rond het Midden-Oosten dan is het de sluipende Israëlische inname van de Al Aqsa. De koning van Jordanië heeft voor het complex een bijzondere, internationaal erkende verantwoordelijkheid. Het is zelfs vastgelegd in het Jordaans-Israëlische vredesverdrag van 1994. Nederland wil stabiliteit, Nederland is speciaal gecommitteerd aan internationaal recht en Nederland keert zich met de EU tegen het Jeruzalem besluit van president Trump. Wij willen maar zeggen, een mooie gelegenheid voor de combinatie Zijlstra/Kaag.

Gas

Buitenland, handel en ontwikkelingssamenwerking komen ook mooi samen bij de plannen om Jordanië van gas te voorzien. Helaas heeft Jordanië zich in zijn wanhopige zoektocht naar energie, ook in een project gestort waarbij Israël dat dringend benodigde gas gaat leveren. Ook hier is de uitvoering nog niet begonnen en ligt chantage op de loer. Juist om die reden is er veel verzet in Jordanië tegen deze gas deal met Israël. Wat blijkt nu? Egypte heeft recent een enorme gasbel voor zijn kust gevonden en wil Jordanië vanaf 2019 gas gaan leveren. Nu zijn wij geen fans van de Egyptische generaals maar zij hebben niet die greep op Jordanië die Israël (met de VS in de rug) wel heeft. Zou Nederland met zijn ervaring in energietransport en met steun van de EU, hierbij niet een rol kunnen spelen?

De angst van Jordanië

De grote angst van Jordanië, inclusief zijn Palestijnen, is dat Israël er ooit toe over gaat om de Palestijnen van de Westelijke Jordaanoever over de Jordaan heen naar het buurland te jagen. In Israël wordt over de “Jordaanse optie” al tientallen jaren gefantaseerd. In ons land wordt hij gepromoot door Geert Wilders. Wie over de logica van de nederzettingenpolitiek en de “demografische tijdbom” in Israël nadenkt krijgt begrip voor de Jordaniërs.

Halbe Zijlstra en Sigrid Kaag: een belangrijk toekomstgericht aandachtsgebied!

de redactie