Naom Vazana in Volkskrant-interview: desinformatie over BDS

Robert Vuijsje interviewde zangeres Naom Vazana, een Israëlische zangeres, met Marokkaanse roots, in Nederland wonend. Naar aanleiding van een optreden in Marokko kreeg zij het aan de stok met de BDS beweging daar. Demonstranten verbrandden een Israëlische vlag en eisten haar vertrek uit Marokko.

Vazana deed haar Israëlische dienstplicht tijdens de Al Aqsa Intifada (de tweede Palestijnse volksopstand, 2000 – 2005), een periode van extreem gewelddadig optreden door het Israëlische leger tegen de Palestijnse bevolking. Vazana zong voor het Israëlische leger, maar was nooit in de buurt zijn geweest van geweld. Vazana vindt dat elke Israëlische artiest die in het buitenland optreedt Israël in positieve zin moet vertegenwoordigen. Sion Assidon, een prominente Marokkaans (joodse) pro-Palestina activist, zegt dat “Vazana’s nationale trots en haar positieve PR voor Israël het lijden van Palestijnen wil verbloemen”. Naom Vazana noemt BDS een “internationale organisatie die voor haar anti-Israëlische propaganda het conflict misbruikt”.

Het zou Bert Vuijsje gesierd hebben Vazana kritischer te interviewen. Daarom van onze kant een paar “correcties”.

1. Het is de Israëlische bezetting en apartheid jegens Palestijnen, en het gebrek aan ingrijpen door de internationale gemeenschap die de boycotcampagne noodzakelijk hebben gemaakt. BDS is geen alibi voor anti-Israëlische propaganda. Het is een door Palestijnse organisaties geïnitieerde internationale beweging die druk wil uitoefenen op Israel opdat recht zal worden gedaan aan de Palestijnen. Dagelijks vinden er tientallen razzia’s plaats in Palestijnse dorpen en steden in de bezette gebieden, door het Israëlische leger. Palestijns land wordt in hoog tempo geroofd, en de bevolking het leven ondragelijk gemaakt. Met als doel: vertrekken en plaatsmaken voor Israëliërs. Het is voor de Palestijnse bevolking vijf voor twaalf, of hun samenleving zal verdwijnen zoals de Indianen in de VS.
2. Israël zet uitgerekend cultuur in als propagandamiddel om zijn imago voor internationale gemeenschap verbeteren. Het stuurt bekende kunstenaars en tentoonstellingen naar het buitenland “to show Israel’s prettier face” (bron: New York Times 19/3/2009). Opdat het niet altijd wordt geassocieerd met oorlog en onrecht. De staat sluit zelfs contracten met Israëlische artiesten en gezelschappen om “het politieke belang van de staat Israël te dienen door middel van cultuur en kunst, inclusief het overbrengen van een positief imago van Israël”. Israëlische kunst dus als handelsmerk (“Brand Israel”- bron: zie boven). De BDS campagne vindt dat kunst geen instrument mag zijn voor het witwassen van een regime. Het zijn de kunstenaars met Brand Israel contract op zak waarop BDS zijn pijlen richt, en niet individuele kunstenaars die zonder propagandadoeleinden hun artistieke werk inzetten.
3. Is Naom Vazana wel een terecht doelwit van culturele boycot? Of is zij een individuele kunstenaar, die met rust gelaten moet worden? Staat zij in dienst van de Brand Israel Campagne of schurkt ze ertegenaan? De Marokkaanse BDS beweging heeft blijkbaar aanleiding te denken van wel, en gezien haar uitlatingen is dat voorstelbaar. De BDS richtlijnen zijn in ieder geval helder over wat wel en niet onder boycot valt, zie https://bdsmovement.net/pacbi/cultural-boycott-guidelines. Dat Vazana alleen voor de troepen zou hebben gezongen is overigens niet persé onschuldig. Muziekoptredens voor de troepen zijn ervoor bedoeld het moreel van zo’n leger op te vijzelen, en leveren daarmee zeker een bijdrage aan Israëls bezettings- en kolonisatieaktiviteiten.

de redactie