Palestijns moeras en Jodenhaat of Hasbara praat?
Op 7 maart jl. publiceerde Ralf Bodelier in het Financiële Dagblad een artikel onder de titel Palestijns moeras. Hier schreef hij onder meer “ga je hem (bezoeker op de Westoever, Bodelier) niet meteen confronteren met de meest antisemitische, vrouwonvriendelijke en radicale standpunten die je (Palestijnse) cultuur te bieden heeft”. Met deze opmerking geeft hij blijk niets van de Palestijnse cultuur begrepen te hebben, het verzet tegen de illegale bezetting en de daarmee gepaard gaande landonteigeningen te verwarren met antisemitisme en VN resolutie 242 als een radicaal standpunt af te doen. Met dit citaat geeft Bodelier blijk van minachting voor de Palestijnen, hun recht op gelijke burgerrechten, bescherming van land en goed en de wettelijke plicht van Israël bezet gebied te ontruimen en de lokale bevolking te beschermen.
Op zaterdag 14 maart jl. verscheen in dezelfde krant een tweede artikel van hem onder de titel Jodenhaat. Zie voor beide artikelen: http://fd.nl/auteur/ralf-bodelier Bodelier betoogt daarin dat Israël omgeven is van het antisemitisme, van mensen die vastbesloten zijn de joden uit te roeien en uit te zijn op de vernietiging van Israël. Na een verblijf van een maand in het land heeft bij hem het onbehagen ook toegeslagen.
Bodelier stelt antisemitisme gelijk aan oppositie tegen het zionisme. Dat is onjuist. Antisemitisme is een afkeer van mensen die het joodse geloof praktiseren of kenbaar maken tot deze geloofsgemeenschap te behoren. Het is discriminatie om een religie: het jodendom.
Israël is ontstaan uit het zionisme: een nationalistische ideologie gericht op de creatie van een staat voor mensen die behoren tot de joodse (geloofs)gemeenschap: een joodse staat. Deze staat beperkt zich niet alleen tot een aantal joodse voorschriften, bijvoorbeeld de zaterdag is de wekelijkse rustdag, het streeft naar een staat waar de meerderheid van de bevolking joods is. Dat is lastig in een land waar de meerderheid moslim of christen is.
Om een joodse meerderheid te kunnen realiseren heeft Israël in 1948 een groot deel van de Palestijnse bevolking verdreven en belet hen terug te keren. Het heeft de achtergebleven Palestijnse bewoners minder rechten gegeven, zo veel mogelijk gesegregeerd (wonen en onderwijs) en de Palestijnse bevolking van de in 1967 bezette Westelijke Jordaanoever en Gaza strook nagenoeg rechteloos gemaakt en deels opgesloten. Tegelijkertijd heeft zij op grote schaal land en woningen van Palestijnen afgenomen. Deze onteigeningen vinden tot op de dag van vandaag plaats. Om dit beleid tegen de Palestijnen te kunnen realiseren bedient Israël zich met regelmaat van grof en disproportioneel geweld.
Het is niet verwonderlijk dat Palestijnen, een deel van de Israëliërs en veel mensen buiten Israël, ook joden, bezwaar maken dan wel in opstand komen tegen dit beleid. Dat is geen antisemitisme of uit zijn op de vernietiging van Israël. Het is een strijd tegen het systeem van hafrada (segregatie in het Hebreeuws). Een streven naar gelijke burgerrechten voor een ieder in Israël ongeacht ras of religie, voor mensenrechten en voor internationaal recht. Analoog aan Zuid-Afrika ten tijde van de apartheid.
Bangmakerij door met terroristische organisaties en Iran te schermen is een afleidingsmanoeuvre van de daadwerkelijke problematiek. Een sterk Israëlisch veiligheidsapparaat kan voor de nabije toekomst het systeem afdwingen, op termijn wordt dat onhoudbaar. Geweld is immers geen oplossing. Dit samen met kritiek op Israël gelijk stellen aan uit zijn op de vernietiging van het land zijn de bekende hasbara (propaganda in het Hebreeuws) argumenten van Israël. Bodelier neemt deze klakkeloos over dan wel geeft blijk de geschiedenis, de staatsinrichting en de daar uit voortvloeiende problemen van het land onvoldoende kennen.
Wat voor hem pleit is zijn kennelijke empathie voor de Palestijnse jeugd en de bewustwording dat het zo niet verder kan. De door hem genoemde secularisering van moslims en het verdwijnen van Hamas en Hezbollah zijn niet de oplossing. Het beëindigt de bezetting niet, noch de bouw van nieuwe nederzettingen en de huisuitzettingen. Het lost de apartheid niet op. Dat moet worden aangepakt, analoog aan Zuid-Afrika ten tijde van de apartheid. En natuurlijk het antisemitisme zoals zich dat bijvoorbeeld in 2018 heeft openbaard in Pittsburgh in de VS: joden moeten zich in ieder land thuis en veilig voelen.
Met beide artikelen verkondigt hij hasbara voor Israel. Voor hem is niet ieder mens gelijk en hij geeft blijk artikel 1 van onze grondwet niet te respecteren. Hij is natuurlijk vrij in zijn opvattingen. Alleen is het een slechte zaak dat het Financiële Dagblad hem alle ruimte geeft deze propaganda te verspreiden en geen ruimte biedt voor een ander geluid. Dat doet afbreuk aan het imago van een kwaliteitskrant als het FD en het principe van hoor en weder hoor.
Ben je het hier mee eens stuur dan een mail naar [email protected] en laat je bezwaar en stem horen!
