Palestijnse Cinema Dagen groot succes
Zaterdag 2 november staat in het teken van de Palestijnse Cinema, dit jaar op de dag van de Balfourverklaring die in 1917 het weggeven van Palestijns grondgebied inluidde. Waren het vorig jaar alleen Amsterdam en Rotterdam, dit jaar is Wageningen erbij gekomen samen met Groningen, Utrecht en Nijmegen. In totaal 33 landen deden mee met de Palestine Cinema Day dit jaar.
Jaarlijks festival
De activiteiten van het festival zijn toegewijd aan een uniek programma van gerenommeerde internationale filmvoorstellingen voor kinderen en volwassenen, met paneldiscussies, professionele workshops.
Laatste vrijheidsstrijders
De samenstellers van het programma schrijven de kijkers aan in een brief waarin ze vertellen dat ze net als iedereen hadden verwacht dat de militaire actie in korte tijd over zou zijn. “Wat jullie betreft, die deze screenings organiseert en bijwoont, jullie zijn de laatste vrijheidsstrijders, de laatsten die nog overeind staan, terwijl zoveel anderen hebben gekozen op de knieën te gaan. Dank jullie wel, dat jullie weigeren op te geven en doorgaan onze gedeelde menselijkheid te verdedigen. Vandaag zullen de Palestine Cinema Days schermen over de hele wereld verlichten. Als de wereld van morgen beter is, komt dat doordat er mensen zijn zoals jullie. Een wereld waar kolonisatie, imperialistische terreur en onrecht geen plaats meer hebben. Een wereld geleid door de mensheid, voor de mensheid. Een wereld die de meest kwetsbaren met al haar macht zal beschermen.”
De afgelopen jaren zijn de Palestine Cinema Days uitgegroeid tot een centraal punt voor de internationale filmwereld. Hierdoor is de interesse in samenwerking met Palestijnse filmmakers toegenomen en is de lokale filmindustrie verder ontwikkeld. Dit pad moet worden voortgezet en versterkt om Palestine Cinema Days om te vormen tot een regulier internationaal filmfestival en een plek te bemachtigen in het jaarlijkse internationale schema, aangezien officiële filmfestivals veel voordelen hebben voor het land dat ze organiseert. Naast het promoten van toerisme en voordelen voor lokale handelaren, verlegt een festival de grenzen van het dagelijkse leven van de jeugd en biedt het hen nieuwe horizonten.
Films die in Nederland te zien waren zijn onder meer Aida returns, door de Filmkrant als volgt beschreven: “De moeder van filmmaker Carol Mansour doet in Aida Returns wat veel oude mensen doen, zeker als zij Alzheimer hebben: terugverlangen naar het verleden. Bij Mansours moeder betekent dat herinneringen ophalen aan haar leven in Jaffa, waaruit zij als Palestijn in 1948 werd verdreven. Zij kwam terecht in Canada, waar zij haar verdere leven leefde. In het zicht van de dood komen messcherpe herinneringen aan haar jeugd in Jaffa naar boven.
Mansour wil na het overlijden van haar moeder haar as uitstrooien in Jaffa, maar dat gaat niet zomaar, want de filmmaker, die in Libanon woont, is niet welkom in Israël. Vrienden van haar maken de gevaarlijke reis, waarbij ze in voortdurend contact staan met haar. Aida Returns is een pijnlijke illustratie van de levenslange gevoelens van ontheemding van vluchtelingen.”
Een andere boeiende film van dit jaar was de satirische documentaire 18 cows. Over hoe een klein Palestijns dorp met achttien koeien de zuivelafhankelijkheid van Israel probeert tegen te gaan. Ze krijgen het Israëlische bezettingsleger op bezoek dat die ongehoorzaamheid niet kan accepteren.
Volgend jaar is er eind oktober of begin november weer een festival. Hopelijk met een vrij Palestina.
