Pride Amsterdam pinkwasht genocide: Bedrijven boven genocidegezeur 

De laatste zaterdag van juli hield Pride Amsterdam hun Pride March. Gesponsord door Booking.com, ING en andere bedrijven die illegaal met Israël handelen. Nu komen de oprichters Siep de Haan c.s. in Het Parool klagen dat we de zakenwereld afschrikken. Het verband tussen de LHBTQIA+ gemeenschap hier en in Palestina en dat genocide ook een queer issue is, ontgaat ze.

Het behouden van Booking.com en ING als sponsoren maakt Pride Amsterdam medeplichtig aan genocide. Ze steunen pinkwashing: het gebruiken van LHBTQIA om apartheid en genocide te verbloemen. Pride zag ons protest niet zitten en liet ons hinderen en buitensluiten door politie en beveiliging. Maar protest tegen een sponsor die op de zwarte lijst van de VN staat, hoort beslist op Pride. Protest daartegen bekritiseren is hypocriet.

De bezetter is het probleem

Het stuk van Pride Amsterdam oprichters Verhoeven, Kramer en de Haan staat bol van het onbegrip voor de dringende roep om solidariteit met onze sibbels* in Palestina. De opmerking dat we voorbijgaan aan de onderdrukking van queers in Palestina geeft aan dat ze ook nog onkundig zijn. Het grootste probleem voor queers in Palestina is toch vooral de Israëlische bezetting en de genocide. Daarnaast gebruikt de Israëlische bezetter info over homoseksuele of trans Palestijnen maar al te graag om hen te chanteren. De lokale onderdrukking misbruiken om genocide, de moeder aller misdaden, op het hele volk inclusief queers te rechtvaardigen is op zijn minst sinister te noemen. Queer rechten interesseren de grootmachten geen flikker.

Pride is politiek

Pride is altijd politiek geweest. En pogingen tot uitsluiting zijn evenmin nieuw. In 1972 greep Sylvia Rivera de megafoon om te klagen over de trans-uitsluiting op de Gay Pride in New York. Terwijl letterlijk zonder haar en Marsha P. Johnson en Stormé de Larverie er geen Stonewall was geweest en dus geen Gay Pride.

Benadrukken dat de demonstranten het bedrijfsleven afschrikken en antizionisme sektarisch noemen geeft aan dat de mannen een betamelijkheidsagenda hebben. Het gaat ze niet om gerechtigheid voor holebi’s, trans en intersekse mensen (en de rest van wat we vrolijk de alfabetsoep noemen). Het gaat ze vooral om een mooi spektakel en uiteindelijk om *hun* rechten, niet per se onze. Ik schaar mij als genderqueer radicaal links trans persoon nadrukkelijk onder de groep gemarginaliseerden voor wie het logisch is nu gelijkwaardigheid en gerechtigheid te eisen.

Afleiding

Nadruk leggen op verstoring van de Pride door anti-genocide activisten die vooral tegen de hoofdsponsor Booking.com ageren en tegen de lafheid van Pride Amsterdam die conservatieve politiek de doorslag laat geven, is vooral afleiding. Zodat we ons daarmee moeten bezighouden en geen tijd hebben voor het werkelijke issue van onderdrukking van *alle* Palestijnen met steun van een aantal van de Pride sponsoren. Roepen dat queer inclusie veel geld kost is een kosten/baten agenda, niet een emancipatoire agenda. De onderdrukking van queer Palestijnen door hun eigen mensen aangrijpen als reden waarom we geen solidariteit met hen moeten eisen is en geen oog hebben voor Israëls rol in dit alles, is precies pinkwashing. En islamofobie.

Over die pinkwashing: begin maart hebben o.m. Tofik Dibi, Jason Bhugwandas, Rocher Koendjbiharie een open brief gestuurd aan Pride met het verzoek zich te bezinnen. Een maand geleden kwam dan het antwoord: Nah, we geloven ze op hun woord. De VN die het bedrijf op de zwarte lijst zette, en de Palestijnen zullen het wel fout hebben. Het COC, dat ook een sponsorcontract met Booking heeft, komt tot een andere conclusie.

Kolonisten moeten weg

BDS Nederland ageert nadrukkelijk tegen het juridisch illegale handelen met of in Israël door bedrijven. Vanaf de Nakba (catastrofe, de grote verdrijvingscampagne van Palestijnen in 1948 vanaf de oprichting van de staat) voert de bezettende staat Israël regelmatig campagnes tegen het verzet van de Palestijnen die in hun dagelijkse leven logischerwijs veel problemen door de militaire bezetting ondervinden.

En nu is er de genocide in Gaza. VN rapporteur Francesca Albanese stelt dat aan de criteria voor genocide is voldaan en het Internationaal Gerechtshof riep vorige maand opnieuw alle overheden en bedrijven op hun activiteiten in of jegens Israël te staken. Israël en diens kolonisten moeten weg uit de bezette gebieden, evenals de investeerders en bedrijven die hier het leven van kolonisten faciliteren. Waar sponsor ING wapenproducenten financiert (bijv. Raytheon, General Dynamics en Boeing), die de bommen leveren waarmee Israël  Gaza platgooit, verhuurt Booking.com huizen op van Palestijnen geroofde grond in de bezette gebieden. En dat mag dus niet.

Vuile flikkers

Dat Pride achter hun sponsoren blijft staan is al een schande, maar demonstranten, die terecht verontwaardigd zijn, juist nu buitensluiten is een gotspe. De organisatie reageert als gestoken. Maar Pride ís protest, Pride ís politiek. En dat betekent dat het voor gelijkwaardigheid en rechtvaardigheid behoort te staan, in woorden en acties. Daar komen demonstranten van het Palestinablok voor op. Maar overheid en Pride Amsterdam vinden deze schurende aandacht voor gerechtigheid voor niet-witte mensen kennelijk ongewenst. De queers werden als enige groep door de politie opgewacht. Die zag hen als een groep die de demonstratie wilde kapen. Hoe dan? Mogen queers niet bij Palestina betrokken zijn? Terwijl we allemaal queers zijn die op Palestina zijn betrokken. Beveiligers ingehuurd door Pride probeerden hen  – met steun van de politie – uit de stoet te houden. Er is beeldmateriaal dat een Pride beveiliger de demonstranten “vuile flikkers” noemde. Ook mochten ze het festivalterrein niet op, want ze waren niet gezellig genoeg. Ze zouden met een ander doel komen dan Pride wenste, en dat is vooral vrolijk rondhuppelen? Totaal uit contact met wat Pride van oorsprong is? Het is opmerkelijk dat Palestinavlaggen niet welkom zijn, terwijl Queer Amsterdam er een week eerder van uitsluiting beticht werd door Israëlische vlaggen niet welkom te heten .

Te politiek

Voorstellen Pride te splitsen omdat het te links (“te politiek”; steun aan het bedrijfsleven is nooit politiek), te kritisch is en omdat zwarte LHBTQIA+ mensen niet in groten getale langskomen, is een gemakzuchtig en vals frame dat Black Pride zelf ook ontkracht. Van intersectionaliteit lijkt Pride Amsterdam net als zijn oprichters nooit te hebben gehoord. En al die aandacht voor Palestina op Pride is waarschijnlijk lastig. Bezorgde aandacht voor Palestina verstoort het geliefde beeld dat alle Palestijnen moslims zijn, dat alle moslims homohaters zijn en haalt daarmee de bodem onder de Westerse verdeel-en-heerspolitiek vandaan. Stel je voor dat de voedingsbodem onder het courante moslim bashen wegvalt. Dan hebben we geen legitimatie meer voor het Westers bruggenhoofd in het Midden-Oosten, genaamd Apartheidsstaat Israël. Het is belangrijk de aandacht te blijven vestigen op het gevaar van pinkwashing, want Israël gebruikt dat precies om een wit (roze?) voetje te houden en de racistische rot achter de façade te verbergen.

Knipoog

Verhoeven, Kramer en de Haan steunen de sponsorcontinuering van Amsterdam Pride. Ze zijn daarmee onverschillig jegens het lot van Palestijnse queers. En vinden blijkbaar het ICJ oordeel van 19 juli 2024 niet relevant . Als Together, samen, dan het thema was deze Pride, waarom is het dan Together met bedrijven die bekendstaan om hun mensenrechtenschendingen? Waarom niet Together met queers die ook nog onderdrukt worden omdat ze op de verkeerde plek wonen? Waarom luistert Pride Amsterdam niet naar het Internationaal Gerechtshof dat op 19 juli nog zei: stop alle samenwerking met Israël, op alle fronten. Stop met bedrijven die met Israël werken. Maar nee, Booking knipoogde en de Pride mannen zagen dat het goed was.

* genderneutrale term voor familieleden van dezelfde generatie uit hetzelfde gezin

Auteur: vreer verkerke (zij/hen, geen hoofdletters in de naam).
vreer is naast trans en queer rechtenactivist medewerker bij BDS-NL