GEANNULEERD (Protest:) SERET filmfestival, een Israelisch propaganda evenement

DE PROTESTACTIE IS GEANNULEERD OMDAT DE BIOSCOPEN WEER DICHTGAAN I.V.M. COVID-19

Van 3 tot 10 november vindt het jaarlijkse Israëlische filmfestival Seret plaats in Nederland, dit jaar zowel virtueel als in bioscoop Rialto in Amsterdam en Cinema Amstelveen in Amstelveen.

Het doel van het festival is “om het Nederlandse publiek te betrekken bij de rijkdom en diversiteit van het joodse en Israëlische leven en cultuur door middel van film”. Gezien de sponsoring door vele aan de Israëlische overheid gelieerde instellingen is het duidelijk dat dit festival onderdeel is van de “Brand Israel” campagne van het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken: het inzetten van kunstenaars als propagandisten om “Israels mooiere gezicht te tonen” en om niet altijd bekeken te worden in termen van oorlog en onrecht.

Eén van de films die tijdens het festival getoond zal worden is de documentaire “Golda” over Golda Meir, één van de grondleggers van de staat Israel en Israels premier van 1968 tot 1974. Volgens de Times of Israel stoot deze documentaire Golda Meir van haar voetstuk recht je hart in. Nogal misplaatste kwalificaties voor iemand die een leidende rol speelde in de etnische zuivering van Palestina en die bekendstond om haar racisme jegens Palestijnen.

Op zaterdag 7 november zullen wij daarom een protestactie houden voor de bioscoop in Amstelveen.

Adres: Stadsplein 100

Tijd:     19.30 tot 21.00 uur

Wij zullen de COVID-maatregelen naleven.

Hoezo is het Seret filmfestival een Israëlisch propaganda-instrument?

Stichting SERET Nederland omschrijft zichzelf als “een onafhankelijke, apolitieke, inclusieve liefdadigheidsinstelling. Als we kijken naar de lijst van sponsors van de stichting en het festival, blijkt er geen sprake te zijn van onafhankelijkheid en van apolitiek. Wij kunnen niet anders dan concluderen dat dit festival onderdeel is van de “Brand Israel” campagne van het ministerie van Buitenlandse zaken.

Onder de sponsors bevinden zich namelijk:

• de Israëlische ambassade in Nederland, oftewel het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken
• het “Israeli house” van het ministerie van Aliyah
• het Israeli Film Fund van het Israëlische ministerie van Cultuur en Sport
• de Rabinovich Foundation, die een ‘loyaliteitseed’ eist van kunstenaars, waarbij Palestijnse burgers van Israël moeten beloven dat ze “een Israëlische schepper van een Israëlische schepping” zijn
• Hannah Luden, directeur van CIDI, is één van de 2 directeuren van de stichting.

Kunst is voor Israel een propagandamiddel: Israel zet kunst en cultuur in als “eerste klas propagandamiddel” om zijn imago op te poetsen. Het stuurt bekende schrijvers, filmmakers en theatermakers naar het buitenland om “Israels mooiere gezicht te tonen” en om niet altijd bekeken te worden in termen van oorlog en onrecht. Dit festival wordt gesponsord door verschillende Israëlische overheidsinstanties en daaraan gelieerde organisaties.

Kunstenaars worden ingezet als propagandisten: De staat Israel sluit contracten met Israëlische artiesten en gezelschappen om “het politieke belang van de staat Israel te dienen door middel van cultuur en kunst, en het overbrengen van een positief imago van Israel”.

Kunst als instrument om zijn blazoen op te poetsen: Kunst wordt ingezet als middel om Israels vele mensenrechtenschendingen te doen vergeten. Dat heet “art-washing”.