Richtlijnen voor bezoeken aan Israël door gekozen functionarissen

BNC Verklaring

Door Palestijns BDS Nationaal Comité (BNC)

BDS-richtlijnen

Op basis van de letter en de geest van de richtlijnen van de BDS-beweging [1], wanneer vormen politieke/diplomatieke bezoeken/delegaties aan de Israëlische staat door gekozen functionarissen van welke staat dan ook – parlementsleden, burgemeesters, gouverneurs, enz. – medeplichtigheid aan het handhaven en /of het vergoelijken van Israëls regime van militaire bezetting, vestigingskolonialisme en apartheid?

Ten eerste, niet-medeplichtige bezoeken:

Solidariteitsbezoeken zijn uiteraard niet-medeplichtig en worden door Palestijnen verwelkomd, op voorwaarde dat ze voldoen aan de principes van breng-geen-schade-toe die gelden voor internationale bezoeken.

Fact-finding of diplomatieke missies – zoals die welke zijn opgelegd door de VN of door staten of interstatelijke organisaties die bijvoorbeeld proberen een urgente crisis ‘aan te pakken’ – overschrijden de Palestijnse piketlijn niet en zijn niet boycotbaar, zelfs als er ontmoetingen zijn (in tegenstelling tot institutionele betrekkingen) met medeplichtige Israëlische instellingen/entiteiten. Dit op voorwaarde dat deze bezoeken geen enkele institutionele band hebben met de Israëlische regering, medeplichtige instellingen of lobbygroepen en dat ze voldoen aan de niet-schade-principes voor internationale bezoeken.

Ten tweede, medeplichtige bezoeken (overschrijding van de Palestijnse piketlijn):

• Wanneer het bezoek wordt gefinancierd/gesponsord door Israël, zijn lobbygroepen of zijn medeplichtige instellingen, of
• Wanneer het bezoek geen fact-finding of diplomatieke missie is en niet gebaseerd is op de expliciete erkenning van de volledige reeks mensenrechten van het Palestijnse volk onder internationaal recht. Dit omvat vooral het recht op vrijheid van bezetting en rassendiscriminatie/segregatie, en het recht op terugkeer van Palestijnse vluchtelingen, of)
• Wanneer het bezoek in strijd is met de ethische richtlijnen voor internationale bezoeken die zijn opgesteld door het Palestijnse maatschappelijk middenveld.

De BDS-beweging roept op tot het boycotten van dergelijke medeplichtige bezoeken van gekozen functionarissen en roept de solidariteitsbeweging op om functionarissen die eraan deelnemen ter verantwoording te roepen op een contextgevoelige manier die zowel principieel als strategisch is.

Een bezoek aan of ontmoeting met ‘excuusPalestijnen’, voor ‘evenwicht’, tijdens een medeplichtig bezoek, zoals hierboven gedefinieerd, vermindert de schade aan de Palestijnse rechten niet en verandert niets aan het feit dat het bezoek de Palestijnse piketlijn overschrijdt, zoals hieronder wordt uitgelegd. Palestijnse vijgenbladeren kunnen onmogelijk de naakte medeplichtigheid van dergelijke schadelijke bezoeken dekken.

Vijgenblad:

Zoals de BDS-beweging stelt:

“Boycotbashers [kunnen] proberen hun geweten te sussen, en daarmee een morele overwicht herkijgen, door symbolische Palestijnen (of meer zelden andere Arabieren) als een vijgenblad te gebruiken om hun medeplichtigheid aan Israëls schendingen van het internationaal recht en de Palestijnse rechten te verdoezelen. … Wanneer deze [symbolische] Palestijnen en Arabieren dergelijke rollen spelen, is dat soms te wijten aan een gebrek aan politiek begrip, maar vaker wel dan niet, is het te wijten aan de bereidheid om persoonlijk belang te stellen boven collectief aanvaarde principes van verzet tegen koloniale onderdrukking en apartheid. …

“Palestijnen zijn in deze zin niet uniek. Gezien de erbarmelijke omstandigheden van uitputting van hulpbronnen als gevolg van decennia van Israëlische bezetting, etnische zuivering en apartheidsbeleid, hebben de Palestijnen, net als de meeste andere volkeren die strijden voor dekolonisatie en zelfbeschikking, hun deel gehad van niet alleen wat we willige vijgenbladeren noemen, maar ook van degenen die op een veel dieper niveau samenwerken met de onderdrukkers in ruil voor beperkte voordelen. … Een paar verwelkende bomen van opportunisme of zelfs verraad mogen echter nooit het woud van consensus achter het Palestijnse burgerverzet tegen Israël verbergen, een consensus die wordt weerspiegeld in de leiding van de boycotcampagne, het BDS National Committee (BNC).

“Er in slagen om hier of daar met enkele Palestijnen te praten, of samen te werken met een onwetende of opzettelijk vijgenbladige Palestijnse instelling, kan onmogelijk de schade verminderen die is aangericht door de boycotrichtlijnen te schenden, aangezien dergelijke schendingen in de eerste plaats dienen voor het snel verdwijnende Israëlische laagje respectabiliteit op het wereldtoneel. Geen vijgenblad, hoe groot het ook lijkt, kan de medeplichtigheid aan het witwassen van de Israëlische bezetting en apartheid verbergen die deze boycotbrekers plegen wanneer ze de piketgrens overschrijden.”

————————–

[1] De BDS-beweging wordt geleid door het Palestijnse BDS National Committee (BNC), de breedste coalitie van het Palestijnse maatschappelijk middenveld. De BNC, die de bewegingsrichtlijnen vaststelt, is een grote coalitie van onder meer alle grote Palestijnse vakbonden, vrouwenverenigingen, basisentiteiten, Palestijnse vluchtelingennetwerken, beroepsverenigingen (advocaten, ingenieurs, artsen, enz.) en NGO-netwerken.