Selectieve verontwaardiging treft Vitesse

Na een knap staaltje van selectieve verontwaardiging bij het CIDI en oa. Geert Wilders  stapt Vitesse naar de FIFA over de weigering van de Verenigde Arabische Emiraten de Israelische speler Dan Mori toe te laten.

Hoewel ook wij onze bedenkingen hebben bij een boycot van Israëlische individuen is de reactie van het CIDI en consorten ronduit hypocriet te noemen.

Waar bleven de reacties van deze lieden toen de Palestijnse voetballer Mahmud Sarsak na bijna drie jaar zonder proces in een Israelische gevangenis 92 dagen in hongerstaking was? Of toen Israel nauwelijks twee jaar geleden zowel het kantoor van het “Palestine Paralympic Committee” en het voetbalstadion van Gaza plat bombardeerde? Wie heeft toen gehoor gegeven aan de gerechtvaardigde Palestijnse oproep aan Platini om UEFA toernooien in 2013 en 2015 niet in Israel te laten plaatsvinden? Israel vernietigt doelbewust de voetbalcarriere van veelbelovende Palestijnse voetballers.

Deze week nog verscheen in de Volkskrant een artikel over Palestijnse kinderen die VN Generaal Ban-Ki Moon om hulp vragen bij het terug krijgen van hun bal die in Israel is beland.

Blijkbaar is het heel normaal dat miljoenen Palestijnen al 65 jaar hun land niet in mogen, zonder proces voor jaren worden opgesloten, en kinderen doodgeschoten worden terwijl ze een potje voetballen.

De niet aflatende stroom van valse beschuldigingen aan het adres van Vitesse zijn dan ook volledig misplaatst.

Bekijk hieronder de video van het protest dat docP organiseerde bij de wedstrijd Chelsea-Benfica in de Arena, waarin Nourdin El Ouali haarfijn uitlegt wat er mis is met de rechten van sporters in Israel.