Stem voor Palestina
DocP kijkt naar de huidige verkiezingen in Nederland uiteraard in het licht van zijn inzet voor de rechten van de Palestijnen, en van boycot, desinvesteringen en sancties (ofwel allerhande drukmaatregelen tegen Israel) als strategie om deze rechten te verwezenlijken. We hebben daartoe de partijprogramma’s eens doorgespit. Hieronder een verslag daarvan.
In het VVD-programma komt Israel niet voor, laat staan Palestina. Niet verbazend, want uit onderzoek verricht op persoonlijke titel door een van de DocP-bestuursleden bleek al dat de VVD overwegend anti-Palestijns is:
Dit geldt in nog sterkere mate voor de PVV. De nummer 4 op de kandidatenlijst van deze partij in 2012 werd daar destijds nog van verwijderd omdat de AIVD hem verdacht van contacten met de Mossad. Waar de VVD toen in zijn verkiezingsprogramma wel het beginsel van een tweestaten oplossing onderschreef, in lijn met de meeste andere partijen, ging de PVV ervan uit dat de Westelijke Jordaanoever (‘Judea en Samaria’) onderdeel moest zijn van de joodse staat en dat de Palestijnen hun staat in Jordanië al hadden. Maar ook de PVV besteedt nu op het A4tje dat voor hun verkiezingsprogramma moet doorgaan geen woord aan deze kwestie.
Een nieuwe partij, VNL, maakt wel duidelijk aan welke kant ze staan: ‘Als het enige Westerse land in het Midden-Oosten verdient Israël onze steun.’
Radicaal anti-Palestijns is ook de opstelling van de SGP. Deze vindt dat heel Jeruzalem bij Israel hoort (geen enkel land ter wereld is het daarmee eens, afgezien van Israel zelf) en wil de Nederlandse ambassade vanuit Tel Aviv naar die heilige stad verplaatsen. Daarnaast stelt de oerconservatieve calvinistische partij: “Het is raar dat er naast de algemene VN-vluchtelingenorganisatie (UNHCR) ook nog een speciale organisatie voor Palestijnse vluchtelingen (UNRWA) bestaat. Daarom kan de UNWRA gerust verdwijnen.” Wat de SGP wil is dus de enige organisatie afschaffen die voor Palestijnse vluchtelingen opkomt. Daarmee kan ook hun recht op terugkeer definitief worden geëlimineerd.
.
De Christen Unie steunt naar eigen zeggen ‘een rechtvaardig vredesproces in het Midden-Oosten waarbij zowel recht wordt gedaan aan de veiligheid van Israël als aan de rechten van Palestijnen.’ Maar als we kijken naar de informatieve stemwijzer die Een Ander Joods Geluid bij de vorige verkiezingen samenstelde, blijkt dat ze bijvoorbeeld wel vinden dat bezet Oost Jeruzalem bij Israel hoort en dat ze evenals de SGP de ambassade daarnaartoe wil verplaatsen. CU is dus wat diplomatieker, maar in de praktijk zijn de verschillen met de SGP erg klein.
De grootste christelijke partij, het CDA, is aanzienlijk vager en verwijst in haar verkiezingsprogramma niet naar Israel/Palestina. In een passage over ‘de Arabische wereld’ wordt wel verwezen naar oplossingen ‘op basis van het internationaal recht’. Helaas blijkt uit het stemgedrag van het CDA zelden dat dat ook voor Israel/Palestina geldt. Maar af en toe gloort de hoop dat met het CDA nog te praten valt: zie onderstaande link.
http://messianieuws.nl/ook-cda-stemt-anti-israel-motie/
Zoals alle partijen (behalve de extreem anti-Palestijnse PVV) komt de PvdA met steun voor een twee-statenoplossing. Maar veel oplossingen om daar te komen, bieden ze niet, behalve: ‘Indien partijen structureel niet meewerken aan het vredesproces moet de druk worden opgevoerd, bijvoorbeeld door het heroverwegen van het Associatieverdrag van Israël met de EU’. Aangezien het al overduidelijk is dat Israel niet meewerkt, roept dit de vraag op wanneer voor de PvdA het punt is bereikt waarop dit associatieverdrag heroverwogen moet worden. Volgens de stemwijzer van EAJG steunt de PvdA wel het streven van de Palestijnen naar erkenning door de VN.
De SP is wat strenger: het wil per direct een onafhankelijke Palestijnse staat erkennen en wijst ‘import uit, export naar en directe en indirecte financiële banden met de illegale Israëlische nederzettingen af’. Aan de andere kant is de volgende passage uit het SP-partijprogram: ‘Nederland en de EU moeten initiatieven nemen die leiden tot vredesbesprekingen’ weer erg vaag. Initiatieven daartoe hebben tot op heden niet tot vruchtbare besprekingen tussen Israel en de Palestijnen geleid. Dit roept de vraag op welke aanpak op dit vlak volgens de SP dan wel werkt.
‘D66 steunt een twee-statenoplossing voor het Israëlische-Palestijnse conflict, op basis van de grenzen van 1967.’ Daarmee is deze partij tenminste nog enigszins concreet over de aard van de gewenste twee-statenoplossing. In de rest van hun verhaal in het verkiezingsprogramma lijkt echter weer de schijn te worden opgehouden dat het gaat om twee gelijkwaardige partijen. Wat betreft concrete maatregelen om deze oplossing te verwezenlijken komt er weinig meer uit dan: ‘bijvoorbeeld door opschorting van samenwerkingsovereenkomsten’.
Ook GroenLinks komt met platitudes als ‘Beide partijen moeten zich houden aan het internationaal recht en zich onthouden van geweld en mensenrechtenschendingen’, alsof het niet gaat om een bezetter en een onder bezetting levende bevolking. Maar GL is wel aanzienlijk praktischer en concreter: ze willen een Palestijnse staat erkennen en pleiten voor ‘opschorting van het associatieverdrag tussen de Europese Unie en Israël, zolang Israël doorgaat met ernstige schendingen van het internationaal recht. De afgesproken herkomstvermelding op geïmporteerde producten uit de Israëlische nederzettingen wordt onmiddellijk uitgevoerd.’
In de programma’s van 50+ en Partij voor de Dieren staat, net als in het geval van de VVD, de PVV en het CDA, niets specifieks over Israel/Palestina. Maar volgens de stemwijzer van EAJG is ook de PvdD voor opschorting van het associatieverdrag. En uit eigen onderzoek tijdens de afgelopen Europese verkiezingen bleek 50+ voorstander te zijn van het weren van producten uit illegale Israelische nederzettingen.
De nieuwe partij DENK wil direct een Palestijnse staat erkennen en een importverbod op producten uit illegale Israelische nederzettingen en daarbovenop schadevergoeding voor de door Israel vernielde ontwikkelingsprojecten in Palestina.
Ook Artikel1 wil Palestina per direct erkennen en pleit net als GL voor opschorting van het associatieverdrag met Israel.
Kortom: de linkse partijen en DENK spreken zich het meest uit voor de rechten van de Palestijnen en doen in verschillende mate voorstellen tot drukmaatregelen ter verwezenlijking daarvan. De rechtse en de conservatief-christelijke partijen daarentegen moeten van dat laatste niets weten en stellen zich vierkant achter Israel op, ten koste van deze rechten. Opvallend is dat aan het dogma van de twee-statenoplossing door geen enkele partij die in de huidige verkiezingscampagne enige woorden aan het Israel-Palestina vraagstuk besteedt getornd wordt. De opschorting van het associatieverdrag wordt in ieder geval voorzichtig gesteund door PvdA, SP, D66, GL en Artikel1. De erkenning van een Palestijnse staat wordt in meer of mindere mate expliciet gesteund door PvdA, SP, GL, DENK en Artikel 1. Een import-/exportverbod met de nederzettingen door SP, GL, DENK en Artikel1.
SP, GL, DENK en Artikel1 komen er dus al met al het beste uit.
(Voor meer informatie over Politieke partijen en Israel-Palestina, zie de verkiezingsspecial van The Rights Forum.)
