Trump beloont Israël voor 69 jaar landroof en huisuitzettingen

President Trump onderschrijft met zijn besluit Jeruzalem te erkennen als ondeelbare hoofdstad van Israël en de verplaatsing van de Amerikaanse ambassade naar deze stad de uitgangspunten en politiek van de Joodse staat. Hij gaat daarbij voorbij aan afspraken gemaakt binnen de VN bij de verdeling van Palestina in 1947 dat Jeruzalem een corpus separandum onder internationaal toezicht is die noch aan Israël noch aan Palestina toekomt. Met deze stap schendt hij dit verdrag.

Oost Jeruzalem is sinds 1967 bezet gebied welke Israël volgens internationaal recht en VN resolutie 242 dient te verlaten. Nadat Israël in 1980 Jeruzalem tot ondeelbare hoofdstad had uitgeroepen heeft de VN veiligheidsraad dit middels resolutie 478 als onjuist en ongeldig veroordeeld. Met zijn besluit schuift Trump het recht ter zijde en toont zijn minachting voor  besluiten genomen door de internationale gemeenschap.

Dat de Palestijnen Jeruzalem als de hoofdstad van hun toekomstige staat zien is voor hem irrelevant en daarmee wederom een bevestiging dat de Verenigde Staten geen onafhankelijke bemiddelaar zijn in een vredesproces en uitsluitend Israël steunen.

Vanaf 1948 in West en vanaf 1967 ook Oost Jeruzalem voert Israël een omvangrijke en diepgaande de-Arabiseringspolitiek uit. De oorspronkelijke inwoners worden uit hun huizen gezet, hun land  geconfisqueerd, hun bewegingsvrijheid wordt beperkt, zij kunnen zich niet vrij vestigen, worden omcirkeld door joodse nederzettingen op bezet gebied en krijgen geen bouwvergunningen. Collectieve voorzieningen zijn een fractie van de Joodse wijken hoewel de belastingdruk voor beide gemeenschappen gelijk is, ze zijn uitgesloten van vele vacatures en als ze langer dan drie jaar aaneengesloten buiten de stad grenzen verblijven mogen ze niet meer terugkeren. Ze hebben geen politieke invloed noch vertegenwoordiging van betekenis, hebben en krijgen geen Israëlische nationaliteit en zijn de facto stateloos.

Doel van de de-Arabiseringspolitiek is te komen tot een Joodse staat. Een staat waarvan de ruime meerderheid, minimaal zo’n 85%, Joods is. Om dit te realiseren moeten de niet Joodse oorspronkelijke bewoners plaats maken voor Joodse immigranten. Met de erkenning en verplaatsing van de ambassade geeft Trump aan dat hij deze politiek steunt. Daarmee beloont hij Israël voor 69 jaar huisuitzettingen en landroof van Palestijnen.