Trump’s diepe buiging naar Israël
De in Bethlehem wonende Toine van Teeffelen plaatste op Facebook onderstaand artikel. Vanwege de informatieve waarde nemen wij het gemakshalve in zijn geheel over.
De erkenning door Trump van Jeruzalem als hoofdstad van Israël ontmoet in de media vooral praktische en tactische argumenten. Trump loopt door de porseleinkast van de diplomatie. Hij neemt een voorschot op de uitkomst van vredesbesprekingen tussen Israël en de Palestijnen. Hij provoceert geweld in het Midden-Oosten en daarbuiten.
Allemaal waar. Maar we moeten de kernzaak niet vergeten. De plechtige erkenning van Jeruzalem als hoofdstad van Israël is een beloning voor en legitimering van een decennia-oude Israëlische politiek jegens Jeruzalem. Deze is gericht op het behoud van Jeruzalem als ‘eeuwige’ hoofdstad van Israël, en gaat in tegen de ontwikkeling van Oost-Jeruzalem als centrum van een toekomstige staat Palestina.
Waar hebben we het precies over wanneer we speken over ‘Jeruzalem’? Van 1948 tot de juni oorlog was de stad verdeeld in een Israelisch westelijk deel en een Arabisch oostelijk deel, tot 1967 onder controle van Jordanië. Tijdens de oorlog van 1967 veroverde Israel het oostelijk deel, inclusief de heilige plaatsen in de oude Arabische stad.
Het is niet zo bekend dat Israël direct na 1967 de grenzen van Jeruzalem enorm uitbreidde. Waar het landoppervlak van de gemeente Oost-Jeruzalem voor 1967 6.4 vierkante km was, werd het oostelijk gedeelte van de stad uitgebreid naar 70 vierkante km, dus meer dan tien maal zoveel. Daartoe werd grondgebied van 28 Palestijnse dorpen gelegen op de Westoever ingenomen. In strijd met het internationaal recht werd het uitgebreide Oost-Jeruzalem door Israël geannexeerd en het Israëlisch rechtssysteem geïmporteerd. Nieuwe joodse wijken werden gebouwd om de demografische verhouding tussen Palestijnen en joden in Oost-Jeruzalem te veranderen ten gunste van de joodse bevolking.
Op het moment wonen meer dan 200.000 joodse inwoners van Jeruzalem in die nieuwe wijken op de Westoever. Het gaat dus feitelijk om kolonisten in illegale nederzettingen.
Niet alleen heeft Israël hard gewerkt om Jeruzalem tot een in meerderheid joodse hoofdstad van Israël te maken. Daarnaast wil het voorkomen dat (Oost-)Jeruzalem de hoofdstad van Palestina wordt. Ook dat legitimeert Trump met zijn verklaring.
Palestijnen in Oost-Jeruzalem zijn tweede- of derderangs burgers. Daar zijn Israelische mensenrechtenorganisaties en journalisten, evenals rapporten van de EU en VN het over eens. Ze hebben gedocumenteerd dat waar Palestijnen in Oost-Jeruzalem 40% van de bevolking van de stad uitmaken, maar 10% van het gemeentebudget naar Palestijnse wijken gaat. Er is structurele discriminatie bij de verdeling van huisvestings- en ontwikkelingsmogelijkheden.
De zgn. afscheidingsmuur verdeelt Palestijnse wijken in Oost-Jeruzalem van elkaar en maakt het normale leven in de buurt onmogelijk. Er is een tekort aan scholen zowel als onderwijsmiddelen in Arabisch Oost-Jeruzalem. Palestijnen hebben vaak grote moeilijkheden om hun verblijfsvergunning te behouden en vertrekken dan uit wanhoop naar de Westoever of elders.
Omgekeerd ondervinden Palestijnen op de bezette Westoever grote problemen om naar Jeruzalem te reizen. Ze zijn afhankelijk van een arbitrair, complex en onmenselijk vergunningenstelsel, gecontroleerd door een militair bestuur.
Zo wordt Oost-Jeruzalem van het Palestijnse achterland van de Westoever gescheiden. Jeruzalem als centrum van de West Bank of breder van Palestina bestaat nog maar nauwelijks.
Er is een korte passage in Trump’s verklaring welke stelt dat de soevereine grenzen van Jeruzalem niet vastliggen maar gedurende toekomstige onderhandelingen tussen Israel en de Palestijnen zullen worden bepaald. Trump gaf echter gelijk aan dat beide partijen daarmee moeten instemmen. Dat geeft Israël als verreweg de machtigste partij een vrije hand om welke oplossing dan ook tegen te houden, zonder inachtneming van het internationaal recht.
Het bevorderen van Jeruzalem als ‘verenigde’ hoofdstad van Israël en het tegengaan van Oost-Jeruzalem als centrum van Palestina zijn twee kanten van dezelfde medaille. Niet alleen gebeurde dit al lange tijd met bestaande grootschalige financiële steun van de Amerikaanse regering. Nu gebeurt het ook met diens openlijke legitimering.
Toine van Teeffelen, Bethlehem, Palestina
7/12/2017
