Vervolg Kamerdebat a.s. donderdag

BDS-succes

De acties om via een boycot druk op Israël uit te oefenen beginnen ook in Nederland een breder publiek te bereiken. De zogenaamde “winkelinspecties” op 21 mei kregen veel publiciteit. Zestig vrijwilligers gingen in 10 steden de winkels in en inventariseerden hoeveel producten daar werden verkocht met herkomstvermelding Israel.

Het resultaat van tientallen winkels was dat 257 productsoorten werden gevonden die volgens het etiket uit Israel komen. Het zelfde deden zij voor producten met herkomstvermelding “nederzetting”. Daarvan vonden zij er geen enkele. Omdat de nederzettingen voor een groot deel bestaan van de export van zulke producten kan het niet waar zijn dat tussen zoveel “Israelische” waren geen enkel nederzettingproduct zou zitten.

Ook de onderzoeks organisatie Who Profits bevestigt dat er heel veel nederzetting producten in de Nederlandse winkels liggen. De conclusie moet zijn dat de handel de consument bedriegt en ook nederzettingproducten verkoopt met het etiket “Israel”.

Op 26 mei werd in de Tweede Kamer gedebatteerd over de “etikettering”. De Tweede Kamerleden werden bestookt met brieven en mails, over het gerommel met de etiketten. DocP vindt de meeste partijen veel koud watervrees hebben als het gaat om gelijke rechten voor Palestijnen. Toch was onze conclusie uit het Kamerdebat van 26 mei dat het wegkijkgedrag in Den Haag iets minder wordt. Maar “ietsje minder” is nog niet veel. Op 9 juni, aanstaande donderdag praat de Kamer verder hierover. Wij stellen hierboven dat de consument bedrogen wordt en nemen aan dat de Kamer dat niet zal negeren. Al was het maar omdat onze conclusie dat nederzettingproducten als Israëlisch worden verkocht door niemand, ook niet door de minister, werd weersproken.

De “mobocratie”

Dat “bredere publiek” aan het begin van dit artikel bestaat ook uit reaguurders en kwaadsprekers. Op de sociale media komt BDS nu ook in contact met wat in een goed artikel in de NRC van 2 juni de “mobocratie” wordt genoemd (“regeren door de menigte”, de mob). Daarover straks. Eerst iets over twee groeperingen die de reaguurders van brandstof voorzien. Dat zijn die christen-fundamentalisten die zeggen dat alles wat in Israël gebeurt, Gods wil is. Zij halen dat uit het Oude Testament, waar de God van Mozes zijn uitverkoren volk naar het Heilige Land leidde. Overigens: de BDS beweging wordt gelukkig ook (en steeds meer) gesteund door kerken en individuele christenen die een ruimere kijk hebben op geloof en maatschappij.

De tweede groep van brandstofleveranciers is diffuser. Het zijn diegenen die de angst aanjagen voor alles wat met de islam heeft te maken. Angst die bij de reaguurders ontaard in woede, in schelden tot zelfs aan het in brand steken van moskeeën. Wij verwachten dat de “kwestie Israël” vaker het object van de woede van die menigte, van de mobocratie, zal worden. Israël zelf is namelijk zodanig aan het radicaliseren, dat het vanuit een westerse democratie als Nederland steeds moeilijker wordt om daar in gematigde bewoordingen over te spreken.

Van Agt schreef recent (2 juni) op de site van The Rights Forum, nav het debat op 26 mei j.l. in de Tweede Kamer, over etikettering van producten uit Israël en de bezette gebieden, het volgende:

“In essentie is BDS een geweldloos maatschappelijk antwoord op Israëls gewelddadige bezetting en onderdrukking van de Palestijnen en het virulente racisme dat daarmee gepaard gaat. BDS is tevens een symptoom van het falen van Westerse regeringen …. etc.” Wie is hier nu gematigd en wie radicaal? De voormalig Israëlische premier Barak waarschuwde dat Israël besmet is geraakt door “zaden van fascisme”. De op een na hoogste Israëlische generaal trok een paar weken geleden een vergelijking tussen bepaalde ontwikkelingen in zijn land en de jaren dertig in Duitsland. De minister van Defensie steunde hem en is afgetreden.

Israel radicaliseert 

De nieuwe minister van Buitenlandse Zaken van Israël is Avigdor Lieberman. Hij riep Europa toe, naar aanleiding van het etikettenbesluit van de EU: “Every time that Europe labels Jews, it’s a sign that anti-Semitism, insanity and hypocrisy has taken over.” Hij is niet de enige Israëlische politicus die op dit banale niveau met antisemitisme en discriminatie van joden aan komt zetten. Prof. Jaap Doek schreef vorig jaar al over Lieberman en andere toppolitici: “Deze boegbeelden van de Israëlische politiek zijn het contact met de realiteit kwijt.”

Wat BDS betreft liggen de Verenigde Staten een tot twee jaar op ons voor. De term “mobocratie” kwam in de negentiende eeuw van een jonge, toen nog onbekende advocaat: Abraham Lincoln. Het was in reactie op een lynchpartij. De antisemitismeknuppel van Lieberman en consorten werd in Amerika in de afgelopen twee jaar veel harder gehanteerd dan in Nederland. Maar het hielp niet. Integendeel.

de redactie