Wat kunnen we verwachten van Trump ‘s vredesplan voor Israël en de Palestijnen?

Al bijna twee jaar werkt Jared Kushner aan een vredesplan voor Israël en de Palestijnen. Na 71 jaar zal er, conform is aangekondigd, in juni 2019 https://www.middleeasteye.net/news/kushners-deal-century-israel-palestine-peace-process-be-unveiled-june een alomvattend plan worden gepresenteerd wat president Donald Trump als “deal of the century” betitelt. De verwachtingen zijn hoog: komt het tot een twee staten oplossing? Mogen de vluchtelingen terugkeren? Krijgen Palestijnen in Israël gelijke burgerrechten, zoals joden in een te voorziene Palestijnse staat? Antwoorden op die vragen zijn deels al bekend. Sterker het “vredesplan”, of beter gezegd de “wensenlijst” van premie Benjamin Nethanyahu, wordt al stap voor stap uitgevoerd.

De erkenning vorig jaar van Jerusalem als ondeelbare hoofdstad van Israël en de verplaatsing van de Amerikaanse ambassade naar die stad. Het ontnemen van de vluchtelingen status van zo’n 5 miljoen Palestijnse vluchtelingen en stopzetting van haar bijdrage aan UNRWA. Sluiting van de Palestijnse vertegenwoordiging in Washington en vertrek uit de UN mensenrechten organisatie omdat het te pro Palestijns zou zijn. Zie ook: https://www.aljazeera.com/indepth/opinion/logic-humiliation-palestinians-190423123902553.html Vorige week de goedkeuring van de annexatie van de bezette Golan hoogte, waar in 1967 130.000 Syriërs zijn verdreven, de gehele bevolking op 7000 Druzen na.

Tegelijkertijd geeft de regering Trump Israël alle ruimte versneld op de bezette Westoever nieuwe nederzettingen te bouwen en bestaande uit te bereiden. De kolonisatie op de Westoever gaat hand in hand met de onteigening, verdrijving uit en verdere inperking van de bewegingsvrijheid van de Palestijnen in grote delen van dit gebied.
Wekelijks worden er een paar Palestijnen op de Westoever gedood alsmede een paar aan het afscheidingshek met Gaza en een veelvoud verwond, vaak met ernstig blijvend letsel. Ook hierover geen enkel kritisch geluid van uit de regering Trump.

Met de aanname van de Joodse natie staat wet in juli 2018 door de Knesset, die een grondwettelijke status heeft, is het volgende bepaald:
a. Uitsluitend Joden hebben het recht op zelfbeschikking in Israël
b. Jerusalem is de ondeelbare hoofdstad van Israël en Hebreeuws de enige officiële taal
c. Vestiging van Joden in Israël is van nationale waarde en wordt door de staat gestimuleerd
Zie ook: https://www.docp.nl/19-07-israel-neemt-natiestaat-wet-aan-en-is-nu-officieel-een-racistische-staat/
Met de aanname van de wet zijn gelijke burgerrechten voor Palestijnen uitgesloten. Ook dat punt kunnen we van het lijstje verwachtingen schrappen, zie ook https://www.docp.nl/premier-nethanyahu-israel-is-geen-staat-voor-al-haar-inwoners/

Al deze unilaterale stappen hebben dan wel niet de instemming van de een meerderheid van de internationale gemeenschap inclusief Europa maar actie tegen deze stappen ondernemen gebeurt ook niet. Men kijkt lijdzaam toe en wacht gelaten af op het volgende wat ons zal overkomen. Dat is de strategie van Benjamin Nethanyahu: stap voor stap Donald Trump zijn wensen lijstje laten afdraaien: zou alles in één keer aangekondigd worden dan zou er serieuze oppositie kunnen ontstaan.

Wat is de volgende stap, of plak van de salami? De annexatie van de Westoever. Dat heeft Benjamin Nethanyahu al aangekondigd, zie https://www.docp.nl/nethanyahu-kondigt-annexering-van-grote-delen-van-de-westoever-aan/ De gehele Westoever of grote delen zullen worden geannexeerd met geen of zo min mogelijk Palestijnen. Dus het restant van het “vredesplan” wat in juni bekend zal worden gemaakt behelst alleen nog maar de vraag wat er met de bijna 3 miljoen Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever gaat gebeuren. Kijkend naar de wens van Benjamin Nethanyahu zijn er voor hen twee opties:
1. Opgesloten worden/blijven in een aantal kleine enclaves op de Westoever. Weinig tot geen bewegingsvrijheid. Oppositie wordt gelijk beantwoord met bruut militair geweld, zoals in Gaza.
2. Vertrekken. Waar naar toe? Naar de minder welvarende landen in de regio: Egypte (Sinai), zie bijvoorbeeld https://twitter.com/i/status/1021418284770525189 , Jordanië en mogelijk Syrië. De laatste in ruil voor terugkeer van het Bashar al-Assad regime in de internationale gemeenschap, hulp bij de wederopbouw van het door de burgeroorlog verwoeste land en natuurlijk erkenning van de annexatie van de door Israël veroverde Golan hoogte.

Van de Saoedi Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten krijgen de drie landen geld de Palestijnen op te vangen, zelf zullen de golfstaten geen Palestijnen opnemen. In ruil voor de financiering behouden ze een vrije hand in Yemen, mogen delen van het land bezetten en de blokkade van Qatar voortzetten. En Saoedi Arabië mag ongestoord doorgaan met het vastzetten of vermoorden van dissidenten en het onthoofden of kruisigen van onderdanen die ze te kritisch vindt. En een assertieve politiek jegens Iran blijven voeren. Zie ook: https://www.nytimes.com/2018/12/08/world/middleeast/saudi-mbs-jared-kushner.html

De inwoners van Gaza, mits niet verbonden aan Hamas, worden waarschijnlijk ook in de gelegenheid gesteld te vertrekken. En zo wordt de etnische zuivering van Palestina na 71 jaar voltooid, met medeplichtigheid van Europa.