Laster en smaad door Kees Broer, in opdracht van CIDI, betaald met Maror gelden
In de CIDI informatiereeks verscheen onlangs van de hand van Kees broer het boek “De Boycot van Israël, BDS | Demoniseren, Delegitimeren, Discrimineren. Kees van der Staaij (SGP) was de eerste ontvanger van het boek. Het boek is gefinancieerd met Maror-gelden.
Nog voor het eigenlijke boek begint heeft Hanna Luden in het voorwoord al twee dingen duidelijk gemaakt: ‘vrijwel iedereen kiest partij. Ook CIDI.’ Op objectiviteit hoeven we dus niet te rekenen. En glasharde leugens worden niet geschuwd, zoals ‘BDS dat de staat Israël, Israëlische bedrijven en uiteindelijk ook Joden buiten Israël wil boycotten en delegitimeren’. Zo’n boek dus…
Grote lijn: Kees Broer doet in dit boek precies datgene waar hij de BDS-beweging valselijk van beschuldigt en schuwt daarbij geen enkele leugen, verdraaiing, insinuatie of hyperbool.
Demoniseren
Een voorbeeld van demoniseren: Mieke Zagt van Article 1 Collective neemt het op voor de directeur van Al-Haq die in administratieve detentie zit, volgens een Israëlische bron omdat hij lid zou zijn van PFLP. Dus hij IS PFLP en dus zijn Mieke en dus A1C ‘nonchalant’ ten opzichte van de PFLP en hun geweld.
Broer noemt het gebruik van hakenkruizen tijdens demonstraties. De vergelijking met de Nazi’s is, raad eens, ‘antisemitisch’. Israëlische en anderszins zionistische politici maken die vergelijking om de haverklap en ook onder anti-vaxxers is het populair. Het is vooral tactisch dom, omdat het meteen alleen nog over die vergelijking gaat, maar het is hyperbool en geen antisemitisme.
Delegitimeren
Hij beklaagt zich erover dat BDS de aanspraken van het “Joodse Volk” op Palestina niet ‘respecteert’ en noemt dat “antisemitisch” maar neemt er aanstoot aan dat Palestijnen “inheems” worden genoemd.
Het is typerend hoe Broer telkens BDS beschuldigt van zaken waarvan hij weet dat zionisten erin grossieren. Nota bene in een stuk over intimidatie bestaat hij het om een stukje in te voegen over hoe zionistische groepen brieven stuurden naar de werkgever van een bestuurslid van DocP.
Roger van Oordt leugenachtig
Broer doet verslag van een interview met Roger van Oordt. Deze noemt het moreel appèl dat wij stuurden naar de consulentes van het Israël Producten Centrum een ‘dreigbrief’.
Van Oordt: “Die mevrouw Zimmermann heeft namens BDS Nederland hun allemaal een dreigbrief gestuurd. Dat ze moesten stoppen, dat dit de laatste brief was”.
Gewoon leugenachtig dus. Roger van Oordt was tot vorig jaar directeur van Christenen voor Israël. Kort geleden is hij benoemd tot Honorair Consul voor de staat Israël in Nederland.
Discrimineren
Broer strooit met beschuldigingen van ‘antisemitisme’, maar beschuldigt Sonja Zimmermann van het trekken van de ‘racismekaart’ als zij er op wijst dat het nou nét de vrouw met een migratieachtergrond in het bestuur is die wordt uitgekozen voor de intimiderende acties van de ‘zionistische activisten’.
In een stukje over een bijeenkomst aan de Vrije Universiteit Amsterdam concludeert hij dat ‘de dreiging tegen Israël en tegen Europa een islamitische dreiging is met een grote studerende vijfde kolonne in ons midden. Als iemand zoiets zou zeggen over joden, zou het regenen van beschuldigingen van antisemitisme.
Geschiedenis
Blijkbaar is Broer ook niet op de hoogte van de geschiedenis van het ontstaan van Israël. Hij schrijft:
“Als de strijdmethoden, zoals van 1948 tot in de jaren negentig, bestaan uit het opblazen van bussen, vliegtuigkapingen en het ombrengen van tegenstanders, dan kan je je ook afvragen hoe de toekomstige Palestijnse staat er uit gaat zien.”
Nou is het bij iedereen die zich een beetje verdiept heeft in de materie bekend dat het juist zionisten waren die terreur gebruikten tegen Britse soldaten en Palestijnse burgers en de uitvinders zijn van de autobom. Geen woord erover door Broer, die blijkbaar ook niet ziet dat de Israëlische staat aan de lopende band onschuldige Palestijnse burgers ombrengt. Israëlisch geweld bestaat sowieso niet in Broers wereld.
Sheila Gogol
Die blindheid voor het eigen geweld blijkt niet alleen Broer te hebben. Om de een of andere reden voegt hij een interview toe met Sheila Gogol van de dialooggroep van de Liberaal Joodse Gemeente. Gogol spreekt over een vriend: Hij was heel erg BDS geworden’. En: “En hij noemde kinderen en genocide. Allemaal dingen die ik onzin vond”.
Hoe geprivilegieerd ben je als je niet eens over het leed van de andere partij wil nadenken en het ‘onzin’ noemt.
“Dat was het eind van de vriendschap”, zegt mevrouw Gogol, die notabene een ‘dialoog’ zegt te willen voeren met moslims.
Kinderachtig
Hoe weinig zelfinzicht Broer heeft, blijkt pas goed als hij het heeft over het boek Boycott, Divestment & Sanctions, van een van de oprichters van BDS, Omar Barghouti: ‘Het boek is moeilijk te lezen vanwege het demagogische taalgebruik’ en ‘Daar word je op een gegeven moment een beetje moe van.’ Het is eigenlijk alleen dit soort onbedoelde grappigheid dat het nog een beetje draaglijk houdt.
Broer is een kinderachtig ventje dat strooit met denigrerende beledigingen. Hij noemt mensen terrorist, extreemlinkse straatactivist, ‘Hamas-meisje’ enz.
Hoe rechts Broer eigenlijk is wordt duidelijk als het over Duitsland gaat: die Linke is volgens hem ‘extreem links’, maar de neonazistische AfD noemt hij doodleuk ‘conservatief-rechts’.
Apartheid
Ook doet hij net alsof activisten van de BDS-beweging de eersten of de enigen zijn die Israël een apartheidsstaat noemen en hoe fout dat is, maar gaat eraan voorbij dat Zuid-Afrikaanse bezoekers van het land de eersten waren die het A-woord gebruikten, en dat mensenrechtenorganisaties als B’Tselem en Human Rights Watch uitgebreide rapporten hebben geschreven over de Israëlische apartheidsstaat.
Bestaansrecht
Een andere methode om BDS te delegitimeren is de bewering dat de doelen opzettelijk vaag en ‘onrealistisch’ zouden zijn omdat het uiteindelijke doel is ‘het bestaansrecht van Israël te ondermijnen’. Nu kom je dat ‘bestaansrecht’ vaak tegen in discussies over Israël, alléén in discussies over Israël zelfs. Het is alsof het ‘bestaansrecht’ van staten alleen bestaat in die discussies. Dat is dus ook zo: staten erkennen elkaars bestaan, binnen bepaalde grenzen. De USSR had geen ‘recht op bestaan’, net zo min als Joegoslavië. Net zo min als Nederland overigens.
Wat Broer en met hem alle zionisten bedoelen is het ‘recht’ van Israël om een ‘Joodse staat’ te zijn, dus een staat die er in feite alleen is voor een deel van de inwoners. En zo’n staat zouden de Palestijnen dan ook moeten krijgen áls er al ooit een twee-statenoplossing komt. Het doel is niet de oplossing van het conflict maar het uit de wind houden van Israël.
Waarom moet het per se een ‘Joodse staat’ zijn? Wat is er mis met een joodse aanwezigheid in een gemengde en seculiere staat? BDS spreekt zicht niet uit over een oplossing. Dat is namelijk aan de bewoners zelf, zoals het dat in Zuid-Afrika was. Maar zonder druk van buitenaf komt er helemaal niets; geen twee-statenoplossing, geen een-staatoplossing, niets behalve een oneindige bezetting en onteigening.
BDS is een strikt geweldloze strategie, dat is dus precies waarom bijvoorbeeld Hannah Luden en Kees Broer moeten volstaan met halve en hele onwaarheden, onterechte beschuldigingen en suggestieve verbanden om weerwoord te bieden aan een legitieme mensenrechtenbeweging.
Het boek is duidelijk bedoeld om mensen die vrijwel niets van het conflict weten een fout en eenzijdig beeld voor te schotelen, al beweert Broer doodleuk dat in dit boek wordt geprobeerd een zo objectief mogelijk beeld te schetsen.
De Boycot van Israel van Kees Broer is uitgegeven door uitgeverij Aspekt in opdracht van het CIDI met financiering door Maror. Over de financiering van activiteiten door CIDI met Maror-gelden zijn verschillende artikelen gepubliceerd door The Rights Forum.
